Ja jullie kijken er van op hé, maar ik heb ook een mini, geen auto hoor, maar een mini computertje, om mee te nemen op vakantie en nu ben ik het aan het uitproberen. Eens zien of het lukt.
De volgende reaktie zal uit Egypte komen en is voor Februari 09.
Tot dan
woensdag 3 december 2008
zondag 5 oktober 2008
Naar Koningswinter
Op 27 September, zijn we dan eindelijk met de ganse familie Daans,ter gelegenheid van de 70ste verjaardag van Willy van ons Christiane een week-endje naar Koningswinter gereden. Onze Herman had voor de locatie gezorgd, en die was prima bella. We zijn vertrokken om 8.30h, en wij zijn Magda gaan ophalen, want onze Stefaan was ginder al. Altijd ne rappe geweest hé. Die was de dag voordien al naar Keulen gereden, want daar was een foto beurs. In Aachener land hebben we een sanitaire stop gedaan, en dan weer met koffie bijgetankt. Op de middag waren we in het hotel,waar onze Stefaan ons opwachtte. De kamers waren nog niet klaar, en dan zijn we in het stadje op verkenning gegaan. Er werd daar veel reklame gemaakt voor federweisser en federroten, met zwiebelkuchen. Dat hebben we dan getest, en dat viel bij iedereen in de smaak. Persoonlijk vindt ik de rode het beste, goesting hé. Dan zijn we (ik) met het treintje boven naar de Drachenfels geweest. De sportievelingen bergop-en af te voet, een mooie wandeling, en het weer zat mee. Ik denk dat onze va, en ons moe daar wel mee voor gezorgd hebben. Merci hé. Onderweg als we terug naar het hotel gingen, kwamen we langs een winkeltje van héééél oud kerst materiaal. Van die heel oude glazen bollen, en al wat onder de noemer van kerstbollen hoort. Pure nostalgie. Ze hadden daar ook van die zware loden slierten voor in de kerstboom, maar het winkeltje was dicht. Dat was dus iets voor morgen, en we hadden geluk, want die was op zondagvoormiddag open. Dan naar't hotel, ons wat opfrissen, en eten. Het was een zeer uitgebreid buffet, en je nam, en ging, volgens eigen goesting en honger. De goesting was misschien wel groter dan de honger. Na een pousse - café in de bar, zijn wij rond 24h. gaan slapen. Ik heb geen controle gedaan bij de anderen.
Zondag zijn we om 9h. gaan ontbijten, en dat was weer zo'n lekker buffet. Rond 11h. zijn we opgestapt, en dan EERST naar het winkeltje. We hebben dat bijna leeggekocht. Iedereen deed een voorraad van die sliertekes op. Na aflevering in't hotel zijn we richting Rhein gegaan, en de boot genomen naar Linz. Dat was een uur varen. Het was aangenaam boven op het dek. Lekker in het zonnetje, met een glaasje rheinwijn en rustig voorbijglijden. We passeerden Remagen, waar ooit een brug gelegen had. In Linz hebben we de ganse namiddag doorgebracht, ne glasblazer bezig gezien, mooie vakwerkhuizen, en winkeltjes. Wat had je anders gedacht. Na een natje en een droogje zijn we,( na het vergeten van een lege portemonee ) terug naar de boot gewandeld, en waren we rond 18.45h, na een plezante en warme zonnige dag terug in het hotel. Het buffet smaakte lekker,en vandaag lagen wij iets vroeger in ons beddeke.
Maandag morgen, 9h. ontbijt. Er was wel een beetje mist, maar tegen dat wij gegeten hadden, kwam de zon er door. We hebben ingepakt, en zijn dan naar Unkel gereden. Dat was een rustig dorpje,in de jaren 90 had Adenauer daar nog enkele jaren verbleven en helemaal niet toeristisch. Dan naar Bad Neuenahr. Daar hebben we iets gegeten, met wat strubbelingen ( niet tussen de boterham )en hebben er uiteindelijk een mooi fleece dekentje aan over gehouden, dat volgens ons Christiane een familiestuk is. De volgende halte was Althenar, wat een gezellig stadje is, maar daar begon het lichtjes te regenen. Dan zijn we maar naar huis gereden, dat wij stipt om 20h. thuis waren.
Zondag zijn we om 9h. gaan ontbijten, en dat was weer zo'n lekker buffet. Rond 11h. zijn we opgestapt, en dan EERST naar het winkeltje. We hebben dat bijna leeggekocht. Iedereen deed een voorraad van die sliertekes op. Na aflevering in't hotel zijn we richting Rhein gegaan, en de boot genomen naar Linz. Dat was een uur varen. Het was aangenaam boven op het dek. Lekker in het zonnetje, met een glaasje rheinwijn en rustig voorbijglijden. We passeerden Remagen, waar ooit een brug gelegen had. In Linz hebben we de ganse namiddag doorgebracht, ne glasblazer bezig gezien, mooie vakwerkhuizen, en winkeltjes. Wat had je anders gedacht. Na een natje en een droogje zijn we,( na het vergeten van een lege portemonee ) terug naar de boot gewandeld, en waren we rond 18.45h, na een plezante en warme zonnige dag terug in het hotel. Het buffet smaakte lekker,en vandaag lagen wij iets vroeger in ons beddeke.
Maandag morgen, 9h. ontbijt. Er was wel een beetje mist, maar tegen dat wij gegeten hadden, kwam de zon er door. We hebben ingepakt, en zijn dan naar Unkel gereden. Dat was een rustig dorpje,in de jaren 90 had Adenauer daar nog enkele jaren verbleven en helemaal niet toeristisch. Dan naar Bad Neuenahr. Daar hebben we iets gegeten, met wat strubbelingen ( niet tussen de boterham )en hebben er uiteindelijk een mooi fleece dekentje aan over gehouden, dat volgens ons Christiane een familiestuk is. De volgende halte was Althenar, wat een gezellig stadje is, maar daar begon het lichtjes te regenen. Dan zijn we maar naar huis gereden, dat wij stipt om 20h. thuis waren.
woensdag 17 september 2008
De laatste dag
Dag 13 11 september
We gaan eerst het stadje eens bezien, er zijn daar wel enkele mooie winkels. Maar als dit een stad is, dan is Heist een wereldstad. We waren zonder rolstoel gegaan, maar dat viel toch niet mee, maar met de rolstoel in de winkel zou helemaal niet gegaan hebben. Zodus we hielden het nogal gauw voor bekeken. Dan zijn we maar richting westen gereden. Het is daar wel heel mooi, en heel veel groen. We zijn nog door een dorp gereden die vol stond met beschilderde ezels. We hebben zo al koeien, paarden en neushoorns gezien, dus dit was weer iets anders. We kwamen er door het plaatsje Furstenberg, met een schloss, en een porcelein tentoonstelling, maar dat was niet voor onze portemonee. In’t kort gezegd we zagen het niet graag. (begrijpen wie begrijpen wil ) In Hoxter zijn we nog gestopt, omdat er zo’n mooie en oude vakwerkhuizen stonden. Dat waren echte juweeltjes. Dan zijn we op een gezellig terras iets gaan drinken, en hebben een beetje later beslist dat we gingen naar huis rijden. Volgens de GPS zouden we om 21.30 h. thuis zijn, en dat is nog op een deftig uur, maar ook weer niet de afstand om nog te blijven slapen.
We waren thuis om 21.14h. en hadden 3.959 km gereden. Het verbruik van de auto kwam op 6,3 lt op 100 km.
Hetgeen mij is opgevallen, de straatnaam: Kathe Köllwitz kom je er héél veel tegen. Ik heb het eens ingegeven in de GPS, en ik kreeg 1486 keuzzes.
Het eten is er lekker, bijna elke morgen, zeker in het noorden, was er bij het ontbijt, gerookte zalm.
Langs de weg vind je geen fritkramen, maar wel zaakjes waar je verse gerookte vis kon eten, en LEKKER.
We gaan eerst het stadje eens bezien, er zijn daar wel enkele mooie winkels. Maar als dit een stad is, dan is Heist een wereldstad. We waren zonder rolstoel gegaan, maar dat viel toch niet mee, maar met de rolstoel in de winkel zou helemaal niet gegaan hebben. Zodus we hielden het nogal gauw voor bekeken. Dan zijn we maar richting westen gereden. Het is daar wel heel mooi, en heel veel groen. We zijn nog door een dorp gereden die vol stond met beschilderde ezels. We hebben zo al koeien, paarden en neushoorns gezien, dus dit was weer iets anders. We kwamen er door het plaatsje Furstenberg, met een schloss, en een porcelein tentoonstelling, maar dat was niet voor onze portemonee. In’t kort gezegd we zagen het niet graag. (begrijpen wie begrijpen wil ) In Hoxter zijn we nog gestopt, omdat er zo’n mooie en oude vakwerkhuizen stonden. Dat waren echte juweeltjes. Dan zijn we op een gezellig terras iets gaan drinken, en hebben een beetje later beslist dat we gingen naar huis rijden. Volgens de GPS zouden we om 21.30 h. thuis zijn, en dat is nog op een deftig uur, maar ook weer niet de afstand om nog te blijven slapen.
We waren thuis om 21.14h. en hadden 3.959 km gereden. Het verbruik van de auto kwam op 6,3 lt op 100 km.
Hetgeen mij is opgevallen, de straatnaam: Kathe Köllwitz kom je er héél veel tegen. Ik heb het eens ingegeven in de GPS, en ik kreeg 1486 keuzzes.
Het eten is er lekker, bijna elke morgen, zeker in het noorden, was er bij het ontbijt, gerookte zalm.
Langs de weg vind je geen fritkramen, maar wel zaakjes waar je verse gerookte vis kon eten, en LEKKER.
donderdag 11 september 2008
Dag 12 10 september
We rijden langs de kleine banen (ze zijn groot genoeg voor onze auto hoor, en lang!!!!) naar Nordhausen. Het is de gedenkstätte Dora. Het is op de plaats waar het concentratiekamp was. Onze papa heeft met een gids een rondleiding gehad van dik 1,5 uur. Er staat nog een barak, het crematorium, en zicht op de tunnels ondergronds, en een originele treinwagon waarmee de mensen daar aankwamen en het grote plein van de appel met wachttoren. Binnen in het gebouw was er nog een kleine tentoonstelling met foto’s. Veel kun je er niet over vertellen, je moet het zelf beleven. We hebben daar nog een tas soep gegeten (lekker) en zijn doorgereden naar Werningerode. Dat is heel toeristisch, en daar zie je nog hééééél veel en mooie vakwerkhuizen. Wij waren op zoek naar de VEM fabrieken. We hebben het gevraagd bij Jespers, en die kenden het direkt. We hebben het adres ingegeven(niet lachen hé Ivo) en zijn er zonder problemen naartoe gereden. Dat was een proper en heel groot fabriek. Ze maken daar de heel grote motoren. Dan zijn we langs Elend ( kleinste wit houten kerkje van Duitsland) naar Braunlage gereden. Hier zijn we geland voor vandaag, en we hebben wel 6 hotels gedaan en gevraagd of ze Wilan hadden, maar geen enkel had dat. Eentje met hot spot. Dan hebben we het opgegeven. We gaan morgen hier eerst nog wel eens door het stadje, want het ziet er hier heel gezellig uit, en niet te groot. We zijn aan km. 3346. Daarjuist gaven ze hier op de TV iets over de oerknal van Cern
We rijden langs de kleine banen (ze zijn groot genoeg voor onze auto hoor, en lang!!!!) naar Nordhausen. Het is de gedenkstätte Dora. Het is op de plaats waar het concentratiekamp was. Onze papa heeft met een gids een rondleiding gehad van dik 1,5 uur. Er staat nog een barak, het crematorium, en zicht op de tunnels ondergronds, en een originele treinwagon waarmee de mensen daar aankwamen en het grote plein van de appel met wachttoren. Binnen in het gebouw was er nog een kleine tentoonstelling met foto’s. Veel kun je er niet over vertellen, je moet het zelf beleven. We hebben daar nog een tas soep gegeten (lekker) en zijn doorgereden naar Werningerode. Dat is heel toeristisch, en daar zie je nog hééééél veel en mooie vakwerkhuizen. Wij waren op zoek naar de VEM fabrieken. We hebben het gevraagd bij Jespers, en die kenden het direkt. We hebben het adres ingegeven(niet lachen hé Ivo) en zijn er zonder problemen naartoe gereden. Dat was een proper en heel groot fabriek. Ze maken daar de heel grote motoren. Dan zijn we langs Elend ( kleinste wit houten kerkje van Duitsland) naar Braunlage gereden. Hier zijn we geland voor vandaag, en we hebben wel 6 hotels gedaan en gevraagd of ze Wilan hadden, maar geen enkel had dat. Eentje met hot spot. Dan hebben we het opgegeven. We gaan morgen hier eerst nog wel eens door het stadje, want het ziet er hier heel gezellig uit, en niet te groot. We zijn aan km. 3346. Daarjuist gaven ze hier op de TV iets over de oerknal van Cern
Dag 11 9september
We zijn ondertussen weer een dag verder. We hadden een lekker ontbijt. Voor de eerste keer echt krakende broodjes, met 6 soorten vlees, 4 soorten kaas, en confituur, en dan kwamen ze nog vragen of we graag een eitje hadden. We waren daar maar met 7 gasten. Bij het afrekenen kregen we nog 2 flesjes sterke drank van de streek. Bij dat vlees was lekkere paté. We hebben de hele dag stralende zon gehad. Eigenlijk hebben wij nog gene regen gehad. Wel eens als we aan het rijden waren, maar niet veel, en als we iets gingen zien was het altijd droog. Nog geen enkele keer een paraplu nodig gehad. Daar hebben ze hierboven wel voor gezorgd. Ge ziet hé aan’t kerkfabriek zijn, ge klapt eens tegen uwe baas, en dat helpt toch. We zijn zijn langs de kleine baan naar Ohrdruf gereden. Daar zijn we naar de “ Tobiashammer “gaan kijken. Dat zijn 3 watermolens die 5 hamers en 1 walswerk bedient, om koperen ketels te maken. Dit was er sinds de jaren 1500 en nog een bekke. De assen zijn gelagerd op bronzen kussens. Verder was er nog een stoommotor van 1200 ps die gediend heeft voor walswerk, maar niet meer volledig was. Dan zijn we naar Bad Salzungen gereden. Daar was een kuuroord dat sinds de 19 eeuw bezocht werd door mensen met longziekten. Daar werden houten geraamtes van 15 mt. hoogte met sprokkelhout bedekt. Het zoute water van de bronnen loopt heel langzaam van boven over het hout naar beneden, waardoor de lucht een positieve werking had op de luchtwegen. Daar was ook nog een mijn waar kali gedolven werd. Ze noemen dat het “ witte goud”. Dit was alleen in de voormiddag te bezichtigen. Dan zijn we richting Muhlhausen gereden, en blijven hier slapen. De rest is voor morgen. We zijn aan km.3188. Internet is hier niet simpel. Als ze het hebben is het Hot Spot. Ik weet niet hoe dat werkt, maar het gaat thuis van de rekening, en een tarief weten ze ook niet
We zijn ondertussen weer een dag verder. We hadden een lekker ontbijt. Voor de eerste keer echt krakende broodjes, met 6 soorten vlees, 4 soorten kaas, en confituur, en dan kwamen ze nog vragen of we graag een eitje hadden. We waren daar maar met 7 gasten. Bij het afrekenen kregen we nog 2 flesjes sterke drank van de streek. Bij dat vlees was lekkere paté. We hebben de hele dag stralende zon gehad. Eigenlijk hebben wij nog gene regen gehad. Wel eens als we aan het rijden waren, maar niet veel, en als we iets gingen zien was het altijd droog. Nog geen enkele keer een paraplu nodig gehad. Daar hebben ze hierboven wel voor gezorgd. Ge ziet hé aan’t kerkfabriek zijn, ge klapt eens tegen uwe baas, en dat helpt toch. We zijn zijn langs de kleine baan naar Ohrdruf gereden. Daar zijn we naar de “ Tobiashammer “gaan kijken. Dat zijn 3 watermolens die 5 hamers en 1 walswerk bedient, om koperen ketels te maken. Dit was er sinds de jaren 1500 en nog een bekke. De assen zijn gelagerd op bronzen kussens. Verder was er nog een stoommotor van 1200 ps die gediend heeft voor walswerk, maar niet meer volledig was. Dan zijn we naar Bad Salzungen gereden. Daar was een kuuroord dat sinds de 19 eeuw bezocht werd door mensen met longziekten. Daar werden houten geraamtes van 15 mt. hoogte met sprokkelhout bedekt. Het zoute water van de bronnen loopt heel langzaam van boven over het hout naar beneden, waardoor de lucht een positieve werking had op de luchtwegen. Daar was ook nog een mijn waar kali gedolven werd. Ze noemen dat het “ witte goud”. Dit was alleen in de voormiddag te bezichtigen. Dan zijn we richting Muhlhausen gereden, en blijven hier slapen. De rest is voor morgen. We zijn aan km.3188. Internet is hier niet simpel. Als ze het hebben is het Hot Spot. Ik weet niet hoe dat werkt, maar het gaat thuis van de rekening, en een tarief weten ze ook niet
Dag 10 8 september
En hier hebben ze ook geen draadloos. Ge moest eens zien waar we nu gehuisvest zijn…. je zou jaloers zijn.
We zijn deze morgen vertrokken richting Zwickau, waar we door dat stadje gereden zijn, en een paar foto’s genomen van een muurschildering (heel goed gedaan ) en door gereden naar Thurm. We gingen de VEM zoeken, maar hebben die daar niet meer gevonden. Die hadden een nieuw gebouw in een industriepark korter bij Zwickau. Dan zijn we daar maar terug naartoe gereden, en gevonden. T’Was redelijk groot. Van daar zijn we dan langs de kleine baan naar Aue, en zo verder naar Klingenthal gereden. Nog altijd de binnendoortjes met de hulp van de GPS (dat had je niet gedacht hé Ivo ) zijn we in Schwarzenbach gestopt in gasthof Fels. Het is precies een kasteeltje, en wij hebben de toren kamer. Wacht maar tot je de foto’s ziet. We zijn hier wel in West – Duitsland. De grens was hier maar enkele kilometers vandaan. Het was een rustige dag, wel wat kilometers, maar niets speciaals gezien. We zijn vandaag aan km. 2888
En hier hebben ze ook geen draadloos. Ge moest eens zien waar we nu gehuisvest zijn…. je zou jaloers zijn.
We zijn deze morgen vertrokken richting Zwickau, waar we door dat stadje gereden zijn, en een paar foto’s genomen van een muurschildering (heel goed gedaan ) en door gereden naar Thurm. We gingen de VEM zoeken, maar hebben die daar niet meer gevonden. Die hadden een nieuw gebouw in een industriepark korter bij Zwickau. Dan zijn we daar maar terug naartoe gereden, en gevonden. T’Was redelijk groot. Van daar zijn we dan langs de kleine baan naar Aue, en zo verder naar Klingenthal gereden. Nog altijd de binnendoortjes met de hulp van de GPS (dat had je niet gedacht hé Ivo ) zijn we in Schwarzenbach gestopt in gasthof Fels. Het is precies een kasteeltje, en wij hebben de toren kamer. Wacht maar tot je de foto’s ziet. We zijn hier wel in West – Duitsland. De grens was hier maar enkele kilometers vandaan. Het was een rustige dag, wel wat kilometers, maar niets speciaals gezien. We zijn vandaag aan km. 2888
DAG 9 7 september
Het ontbijt was goed. Het heeft de hele nacht geregend, maar deze morgen is het droog, en de zon komt er door. We rijden naar Dresden, en zijn er rond 10 h. en gaan eerst naar de Frauenkirche. We kunnen er niet lang blijven want er gaat een dienst beginnen, en dan mogen we niet meer buiten. Rap enkele foto’s getrokken, tot ze mij komen zeggen dat dat ook niet mag, zelfs niet zonder flash. Dan zijn we in het verkeersmuseum geweest, en daar was wel veel te zien, maar om foto’s te nemen moest je 1 € bijbetalen. Dan zijn we de mooiste kaaswinkel gaan zoeken, en zelfs de GPS wist die te vinden. Het was echt de moeite, ge kunt dat niet vertellen, ge moet dat zelf zien, maar foto’s nemen mocht ook niet. Dan rijden we naar Leipzig, en maken onderweg een ommetje langs Colditz. Die burcht die tijdens WOII dienst deed als gevangenis. Dan in Leipzig aangekomen hebben we de “Alte Messe “ gezocht, want ondertussen is er een nieuwe. Die oude is zo in verval, en de grote hoop van de hallen staat leeg en vervallen. Er staat daar wel een mooie Russische kerk, en verderop heb je nog een monument van 91 mt. hoog beiden als aandenken aan de veldslag van 1813 tegen Napoleon, die aan meer dan 80.000 mensen het leven kostte, en waar meer dan 500.000 soldaten van alle Europese landen aan meegevochten hebben. Dan rijden we richting Werningerode, maar blijven onderweg in Weisenfels slapen in park hotel “ Guldene berge “
We hebben lekker gegeten, en de rekening is voor morgen. Alleen hebben ze hier geen draadloos. Dus het zal voor later zijn. We zijn vandaag aan km. 2581.
Het ontbijt was goed. Het heeft de hele nacht geregend, maar deze morgen is het droog, en de zon komt er door. We rijden naar Dresden, en zijn er rond 10 h. en gaan eerst naar de Frauenkirche. We kunnen er niet lang blijven want er gaat een dienst beginnen, en dan mogen we niet meer buiten. Rap enkele foto’s getrokken, tot ze mij komen zeggen dat dat ook niet mag, zelfs niet zonder flash. Dan zijn we in het verkeersmuseum geweest, en daar was wel veel te zien, maar om foto’s te nemen moest je 1 € bijbetalen. Dan zijn we de mooiste kaaswinkel gaan zoeken, en zelfs de GPS wist die te vinden. Het was echt de moeite, ge kunt dat niet vertellen, ge moet dat zelf zien, maar foto’s nemen mocht ook niet. Dan rijden we naar Leipzig, en maken onderweg een ommetje langs Colditz. Die burcht die tijdens WOII dienst deed als gevangenis. Dan in Leipzig aangekomen hebben we de “Alte Messe “ gezocht, want ondertussen is er een nieuwe. Die oude is zo in verval, en de grote hoop van de hallen staat leeg en vervallen. Er staat daar wel een mooie Russische kerk, en verderop heb je nog een monument van 91 mt. hoog beiden als aandenken aan de veldslag van 1813 tegen Napoleon, die aan meer dan 80.000 mensen het leven kostte, en waar meer dan 500.000 soldaten van alle Europese landen aan meegevochten hebben. Dan rijden we richting Werningerode, maar blijven onderweg in Weisenfels slapen in park hotel “ Guldene berge “
We hebben lekker gegeten, en de rekening is voor morgen. Alleen hebben ze hier geen draadloos. Dus het zal voor later zijn. We zijn vandaag aan km. 2581.
Dag 8 6 september
Het is vandaag zaterdag, en we rijden naar Berlijn. We hebben parkeerplaats vlakbij de Reichstag ( met mijn kaart) De drukte was te doen, en met de hulp van Sara ging het. In de week denk ik dat het veel drukker is. We zijn met de rolstoel naar de Reichstag gegaan, dan naar de Brandenburger tor,en dan naar de gedenkplaats voor de vermoorde joden uit de oorlog. Er staan 4711 betonnen blokken, grote en kleine, een heel veld vol. Vandaar zijn we met de rolstoel naar Check Point Charlie gegaan en dat museum van de muur bezocht. Dan zijn we verder gereden naar de fabrieken van AEG. Die stonden leeg, en er was niks niet meer te zien van motoren. Dan zijn we maar richting Dresden gereden, maar onderweg zag onze papa een bord van bruinkool ontgingin, dat te bezichtigen was. De machine die diende om de bruinkool boven te halen heeft maar 15 maanden gewerkt. De bouw van de enorme machine heeft veel langer geduurd. De lengte was 500 meter, en het gewicht was 13500 t. We kwamen daar om 18h; en toen was er nog een rondleiding. Onze papa was terug om 20h. Maar toen moesten we in de donker nog achter slapen gaan zoeken. We zitten hier op zo’n kleine binnen wegen, geen straatlicht, en geen huizen. Eindelijk zijn we in een pensionneke geland. Zoiets als bij Meyer.Ze waren daarjuist bijna aan het vechten, omdat een van de mannen gisteren te lang op de lappen was geweest, en deze morgen nog niet nuchter was. Nu komt er iemand vragen of ik een CD kan afspelen van Paul Potts. t’Is ne schone. Vandaag zijn we aan km.2269.
Het is vandaag zaterdag, en we rijden naar Berlijn. We hebben parkeerplaats vlakbij de Reichstag ( met mijn kaart) De drukte was te doen, en met de hulp van Sara ging het. In de week denk ik dat het veel drukker is. We zijn met de rolstoel naar de Reichstag gegaan, dan naar de Brandenburger tor,en dan naar de gedenkplaats voor de vermoorde joden uit de oorlog. Er staan 4711 betonnen blokken, grote en kleine, een heel veld vol. Vandaar zijn we met de rolstoel naar Check Point Charlie gegaan en dat museum van de muur bezocht. Dan zijn we verder gereden naar de fabrieken van AEG. Die stonden leeg, en er was niks niet meer te zien van motoren. Dan zijn we maar richting Dresden gereden, maar onderweg zag onze papa een bord van bruinkool ontgingin, dat te bezichtigen was. De machine die diende om de bruinkool boven te halen heeft maar 15 maanden gewerkt. De bouw van de enorme machine heeft veel langer geduurd. De lengte was 500 meter, en het gewicht was 13500 t. We kwamen daar om 18h; en toen was er nog een rondleiding. Onze papa was terug om 20h. Maar toen moesten we in de donker nog achter slapen gaan zoeken. We zitten hier op zo’n kleine binnen wegen, geen straatlicht, en geen huizen. Eindelijk zijn we in een pensionneke geland. Zoiets als bij Meyer.Ze waren daarjuist bijna aan het vechten, omdat een van de mannen gisteren te lang op de lappen was geweest, en deze morgen nog niet nuchter was. Nu komt er iemand vragen of ik een CD kan afspelen van Paul Potts. t’Is ne schone. Vandaag zijn we aan km.2269.
Dag 7 5 september
We zijn ondertussen al een week weg, en hebben 2034 km afgelegd. Vandaag zijn we naar Potsdam geweest. Amaai, dat is daar de moeite hoor. Daar hebben ze op een gebouw meer of minder niet gekeken. En wat voor een gebouw dan nog. Er is daar in elk geval veel met bladgoud gewerkt. De ingang van het park is gratis, maar als je een gebouw wilt bezichtigen moet je afdokken. Ik begrijp wel, dieen onderhoud kost geld. Voor San Souci vragen ze 12€ p.p. wil je de keuken zien, moet je ook betalen, en zo is dat voor elk gebouw. Het ergste vond ik nog dat je geen foto’s mocht nemen. Wij hadden weer efkens geluk, voor mensen met een rolstoel hebben ze compasse. Wij mochten beiden gratis binnen. Je zou voor minder ene meepakken. Maar onze papa had het wel zwaar, altijd die 50 kilo!!!!! verder duwen. Spijtig dat hij zijn stappenteller niet bij had. Volgens onze papa stoppen ze vrijdags vroeger, en dat hebben wij dan ook gedaan. Ergens aan de onderkant van Berlijn. Morgen gaan we Berlijn onveilig maken. We zijn aan km.2034. Vandaag is T. Berthilia ( de moeder van Marc) begraven.
We zijn ondertussen al een week weg, en hebben 2034 km afgelegd. Vandaag zijn we naar Potsdam geweest. Amaai, dat is daar de moeite hoor. Daar hebben ze op een gebouw meer of minder niet gekeken. En wat voor een gebouw dan nog. Er is daar in elk geval veel met bladgoud gewerkt. De ingang van het park is gratis, maar als je een gebouw wilt bezichtigen moet je afdokken. Ik begrijp wel, dieen onderhoud kost geld. Voor San Souci vragen ze 12€ p.p. wil je de keuken zien, moet je ook betalen, en zo is dat voor elk gebouw. Het ergste vond ik nog dat je geen foto’s mocht nemen. Wij hadden weer efkens geluk, voor mensen met een rolstoel hebben ze compasse. Wij mochten beiden gratis binnen. Je zou voor minder ene meepakken. Maar onze papa had het wel zwaar, altijd die 50 kilo!!!!! verder duwen. Spijtig dat hij zijn stappenteller niet bij had. Volgens onze papa stoppen ze vrijdags vroeger, en dat hebben wij dan ook gedaan. Ergens aan de onderkant van Berlijn. Morgen gaan we Berlijn onveilig maken. We zijn aan km.2034. Vandaag is T. Berthilia ( de moeder van Marc) begraven.
Dag 6 4 september
We zijn er uit gekomen. We rijden eerst op zoek naar “ de bunker “ in Eichental. We vinden die naam niet op de kaart, maar we weten wel welke richting we uit moeten. We rijden tot Tribsees, en gaan dan maar vragen. In een politie bureau zat die vrouw van René Willems, en die heeft geprobeerd het aan te duiden op een plaatselijk kaartje, maar ik denk dat ze het zelf niet goed wist. Dan zijn we aan een tankstation gestopt, en toen waren we er niet ver meer af. (dachten we ) Het weggetje dat we moesten inslaan waren ze aan het herstellen. Er stond een betonmixer en een camion, en dat ging nog lang duren. Die mensen stuurden ons door een veld, door het platgereden gras, en dan door een bos, bergop, bergaf, een beetje naar links en dan naar rechts, en uiteindelijk zijn we er geraakt. Aan de bunker ging het niet met de rolstoel, en dan ben ik niet meegegaan. Al wel, want daar moest je door veel trappen en sluizen, hij zat 3 verdiepingen in de grond. Het hoogtepunt was een simulatie van een atoomontploffing. Dat was zo geweldig dat de stoelen en de lessenaar met de computer omver sloegen met een geweldige bonk en luchtverplaatsing. De bunker was beveiligd voor meer dan 1200° Celsius, gedurende langere tijd. Hij was uitgerust met airco en had een eigen stroom centrale. Het bezoek duurde 1,5 h. maar je mocht geen foto’s nemen. Toen de bunker nog in gebruik was, tijdens de koude oorlog, stond er op de omheining hoogspanning. Na de koude oorlog is het toch iemand gelukt om er binnen te geraken, en heeft de bunker onder water gezet, zodat veel van de apparatuur vernield werd. Het terrein is daarna opgekocht, hersteld , en nu opengesteld met vrijwilligers voor bezoek. Daarna rijden we door naar Berlijn. We zijn nu in raststatte “ Gruner wald” Er is maar plaats voor 1 nacht, morgen zien we dan wel verder. Km. 1989
We zijn er uit gekomen. We rijden eerst op zoek naar “ de bunker “ in Eichental. We vinden die naam niet op de kaart, maar we weten wel welke richting we uit moeten. We rijden tot Tribsees, en gaan dan maar vragen. In een politie bureau zat die vrouw van René Willems, en die heeft geprobeerd het aan te duiden op een plaatselijk kaartje, maar ik denk dat ze het zelf niet goed wist. Dan zijn we aan een tankstation gestopt, en toen waren we er niet ver meer af. (dachten we ) Het weggetje dat we moesten inslaan waren ze aan het herstellen. Er stond een betonmixer en een camion, en dat ging nog lang duren. Die mensen stuurden ons door een veld, door het platgereden gras, en dan door een bos, bergop, bergaf, een beetje naar links en dan naar rechts, en uiteindelijk zijn we er geraakt. Aan de bunker ging het niet met de rolstoel, en dan ben ik niet meegegaan. Al wel, want daar moest je door veel trappen en sluizen, hij zat 3 verdiepingen in de grond. Het hoogtepunt was een simulatie van een atoomontploffing. Dat was zo geweldig dat de stoelen en de lessenaar met de computer omver sloegen met een geweldige bonk en luchtverplaatsing. De bunker was beveiligd voor meer dan 1200° Celsius, gedurende langere tijd. Hij was uitgerust met airco en had een eigen stroom centrale. Het bezoek duurde 1,5 h. maar je mocht geen foto’s nemen. Toen de bunker nog in gebruik was, tijdens de koude oorlog, stond er op de omheining hoogspanning. Na de koude oorlog is het toch iemand gelukt om er binnen te geraken, en heeft de bunker onder water gezet, zodat veel van de apparatuur vernield werd. Het terrein is daarna opgekocht, hersteld , en nu opengesteld met vrijwilligers voor bezoek. Daarna rijden we door naar Berlijn. We zijn nu in raststatte “ Gruner wald” Er is maar plaats voor 1 nacht, morgen zien we dan wel verder. Km. 1989
Dag 5 3 september
Vandaag zijn we dan naar Peenemunde geweest. De zon scheen al vroeg deze morgen. Het is zo’n 80 km van het hotel. Het museum ligt in het gebouw op het terrein. Er zijn daar nog een paar tentoonstellingen, een speelgoed museum, en nog iets. De werkplaatsen zijn zo goed als leeggehaald, van de werken die daar plaats vonden zie je niks meer. Er word wel wat uitleg gegeven via foto’s, en kop telefoon. Op de buitenkoer stonden vliegers, helikopters en raketten. In de haven lag een grote Russische duikboot die te bezichtigen was. Dat is wel raar als je ziet hoe klein die behuizing is, ik zou er niet graag inzitten als je ziet hoe daar alles ineen zit. Een beetje verder zag je nog appartementsblokken staan, die helemaal leeg stonden, de ruiten kapot,en er uit gehaald. In de buurt stond ook een zuurstof fabriek die helemaal leeg en vervallen was. We zijn blij dat we dat hier gezien hebben, want ik had nooit gedacht dat wij ooit Peenemunde zouden zien, maar eigenlijk hadden we er meer van verwacht. Het is de hele dag goed weer geweest, en morgen vertrekken we hier. Ik weet nog niet naar waar. Dat gaan we seffens uitzoeken. Km. 1633
Vandaag zijn we dan naar Peenemunde geweest. De zon scheen al vroeg deze morgen. Het is zo’n 80 km van het hotel. Het museum ligt in het gebouw op het terrein. Er zijn daar nog een paar tentoonstellingen, een speelgoed museum, en nog iets. De werkplaatsen zijn zo goed als leeggehaald, van de werken die daar plaats vonden zie je niks meer. Er word wel wat uitleg gegeven via foto’s, en kop telefoon. Op de buitenkoer stonden vliegers, helikopters en raketten. In de haven lag een grote Russische duikboot die te bezichtigen was. Dat is wel raar als je ziet hoe klein die behuizing is, ik zou er niet graag inzitten als je ziet hoe daar alles ineen zit. Een beetje verder zag je nog appartementsblokken staan, die helemaal leeg stonden, de ruiten kapot,en er uit gehaald. In de buurt stond ook een zuurstof fabriek die helemaal leeg en vervallen was. We zijn blij dat we dat hier gezien hebben, want ik had nooit gedacht dat wij ooit Peenemunde zouden zien, maar eigenlijk hadden we er meer van verwacht. Het is de hele dag goed weer geweest, en morgen vertrekken we hier. Ik weet nog niet naar waar. Dat gaan we seffens uitzoeken. Km. 1633
Dag 4 2 september
Na een lekker ontbijt, (ook met gerookte zalm ) zijn we vertrokken naar het eiland Rugen. De eerste stop was in het dorpje Waase. Daar was een heel oud kerkje, met een altaartriptiek uit Antwerpen. Dan later op de dag met de overzet van hooguit 5 minuten varen, en 5,90€ betalen naar Wiek. Dan verder gereden naar het meest noordelijke punt, Kap Arkoma. Dat is eigenlijk autovrij, want er zijn daar veel fietsers en voetgangers, maar met mijn kaart mochten we er rondrijden. Te voet zou voor mij helemaal niet gaan, zo groot was dat daar. Er stonden daar 2 vuurtorens, en je bent daar op 77 km van Zweden. De bouwgrond kost er 99€ m2. Ge weet nooit hé. Dan verder naar het nationaal park Jasmund. Daar zijn er witte krijtrotsen. Onderweg vindt je hier regelmatig eetkraampjes met gerookte vis. Heel lekker en niet duur. Zoals bij ons de frit kramen. Dan nog een laatste stop in Prora. Daar heeft Hitler in 38 een vakantiecomplex laten bouwen voor 20.000 personen. Het is nooit afgeraakt, en na de oorlog hebben de Russen de ramen en deuren er uitgehaald en meegenomen. Het is gedeeltelijk aan het vervallen, gedeeltelijk bewoond, en voor de rest zijn er tentoonstellings ruimten van gemaakt. Bij het naar huis rijden zijn we in de bouwmarkt gestopt en rondgewandeld, Zo’n assortiment vind je bij ons niet. Dan waren we vlakbij het hotel, en nu gaan we eten. Km. 1363.
Na een lekker ontbijt, (ook met gerookte zalm ) zijn we vertrokken naar het eiland Rugen. De eerste stop was in het dorpje Waase. Daar was een heel oud kerkje, met een altaartriptiek uit Antwerpen. Dan later op de dag met de overzet van hooguit 5 minuten varen, en 5,90€ betalen naar Wiek. Dan verder gereden naar het meest noordelijke punt, Kap Arkoma. Dat is eigenlijk autovrij, want er zijn daar veel fietsers en voetgangers, maar met mijn kaart mochten we er rondrijden. Te voet zou voor mij helemaal niet gaan, zo groot was dat daar. Er stonden daar 2 vuurtorens, en je bent daar op 77 km van Zweden. De bouwgrond kost er 99€ m2. Ge weet nooit hé. Dan verder naar het nationaal park Jasmund. Daar zijn er witte krijtrotsen. Onderweg vindt je hier regelmatig eetkraampjes met gerookte vis. Heel lekker en niet duur. Zoals bij ons de frit kramen. Dan nog een laatste stop in Prora. Daar heeft Hitler in 38 een vakantiecomplex laten bouwen voor 20.000 personen. Het is nooit afgeraakt, en na de oorlog hebben de Russen de ramen en deuren er uitgehaald en meegenomen. Het is gedeeltelijk aan het vervallen, gedeeltelijk bewoond, en voor de rest zijn er tentoonstellings ruimten van gemaakt. Bij het naar huis rijden zijn we in de bouwmarkt gestopt en rondgewandeld, Zo’n assortiment vind je bij ons niet. Dan waren we vlakbij het hotel, en nu gaan we eten. Km. 1363.
Dag 3 1 september
We zijn vandaag na een lekker ontbijt terug naar Bad Doberhan gereden. Daar staat een gotische munster die ze aan het restaureren zijn. Een van de mooiste kerken aan de 0ostzee Het hoogaltaar stamt uit 1310. Onderweg nog in nen aldi gestopt. Het aanbod is wel iets minder dan bij ons, maar zij hebben dan weer dingen die ge bij ons niet ziet. Ge ziet hier veel Lidl en Aldi. In de grotere steden is het aanbod van supermarkten onbeperkt, zelfs Ikea. Ze zijn hier niet meer achter. Het is hier gelijk met het andere Duisland.
Na Rostock zijn we richting Ahrenshoop gereden. Daar was het mooi. 90% van de huizen hebben er rieten daken, tot zelfs de buskottekes toe. De huizen zijn huizen, en geen kruip-innekes, en de daken zijn heel mooi en verzorgd afgewerkt. We zijn daar nog gestopt om iets te eten, en daar hadden ze zoveel lekkere vers gerookte vissoorten. We zagen daar een heel chique hotel, naast het vervallen kurhaus, met de naam "Romantikhotel Namenlos " Op de computer gezien, maar niet voor onze portemonéé. Helemaal boven in Prerow was er een zeemans kerkje met rondom een heel oud kerkhof. We hebben er ook een autobus van Verhoeven gezien. Nu zijn we gestopt tegen Stralsund, en blijven hier 3 dagen. Morgen gaan we waarschijnlijk naar het eiland Rugen. Km. 1138
We zijn vandaag na een lekker ontbijt terug naar Bad Doberhan gereden. Daar staat een gotische munster die ze aan het restaureren zijn. Een van de mooiste kerken aan de 0ostzee Het hoogaltaar stamt uit 1310. Onderweg nog in nen aldi gestopt. Het aanbod is wel iets minder dan bij ons, maar zij hebben dan weer dingen die ge bij ons niet ziet. Ge ziet hier veel Lidl en Aldi. In de grotere steden is het aanbod van supermarkten onbeperkt, zelfs Ikea. Ze zijn hier niet meer achter. Het is hier gelijk met het andere Duisland.
Na Rostock zijn we richting Ahrenshoop gereden. Daar was het mooi. 90% van de huizen hebben er rieten daken, tot zelfs de buskottekes toe. De huizen zijn huizen, en geen kruip-innekes, en de daken zijn heel mooi en verzorgd afgewerkt. We zijn daar nog gestopt om iets te eten, en daar hadden ze zoveel lekkere vers gerookte vissoorten. We zagen daar een heel chique hotel, naast het vervallen kurhaus, met de naam "Romantikhotel Namenlos " Op de computer gezien, maar niet voor onze portemonéé. Helemaal boven in Prerow was er een zeemans kerkje met rondom een heel oud kerkhof. We hebben er ook een autobus van Verhoeven gezien. Nu zijn we gestopt tegen Stralsund, en blijven hier 3 dagen. Morgen gaan we waarschijnlijk naar het eiland Rugen. Km. 1138
Dag 2 31 augustus
We zijn opgestaan rond 8h. Het ontbijt was prima, met alles der op en der aan. Tot zelfs gerookte zalm. Dat krijg ik alleen maar thuis bij een goed vers broodje met goei boter. Om 9.30h. zijn we doorgereden richting Luneburger heide. Van de heide hebben we niks gezien. Ik denk dat dat nog uit de middeleeuwen stamt, maar nu wordt die grond bewerkt. Ze verkopen onderweg regelmatig “ heide kartoffelen “ We waren niet lang aan het rijden, zag ik op de kaart dat er in Adendorf een schifshebewerk was. In’t vlaams gezegd een scheepslift. Da is wel eens schoon om te zien, zeker als ge er vlakbij kunt staan. Dan zijn we in een langzame trek tot in Schwerin gereden. Daar hebben we een stop gedaan om naar het kasteel te gaan zien. Ze waren er wel onderhoudswerken aan het doen. Ze konden vroeger wel wat maken.Dab verder naar Wismar, daar hebben we de grote markt bezocht, daar waren mooie gebouwen . Er stond een vroeg 17e eeuws torentje dat de stad voorzag van water. We slapen in Nienhagen, hotel Nienhäger strand,bijna met ons voeten in de Oostzee. We zijn aan km.993
.
We zijn opgestaan rond 8h. Het ontbijt was prima, met alles der op en der aan. Tot zelfs gerookte zalm. Dat krijg ik alleen maar thuis bij een goed vers broodje met goei boter. Om 9.30h. zijn we doorgereden richting Luneburger heide. Van de heide hebben we niks gezien. Ik denk dat dat nog uit de middeleeuwen stamt, maar nu wordt die grond bewerkt. Ze verkopen onderweg regelmatig “ heide kartoffelen “ We waren niet lang aan het rijden, zag ik op de kaart dat er in Adendorf een schifshebewerk was. In’t vlaams gezegd een scheepslift. Da is wel eens schoon om te zien, zeker als ge er vlakbij kunt staan. Dan zijn we in een langzame trek tot in Schwerin gereden. Daar hebben we een stop gedaan om naar het kasteel te gaan zien. Ze waren er wel onderhoudswerken aan het doen. Ze konden vroeger wel wat maken.Dab verder naar Wismar, daar hebben we de grote markt bezocht, daar waren mooie gebouwen . Er stond een vroeg 17e eeuws torentje dat de stad voorzag van water. We slapen in Nienhagen, hotel Nienhäger strand,bijna met ons voeten in de Oostzee. We zijn aan km.993
.
Naar Oost-Duitsland
We vertrekken naar Oost – Duitsland op 30 augustus 2008 om 6.30h. Het is 14°, en het is al licht aan het worden. We programmeren de g p s , en volgen die zoals hij rijd. We rijden richting Antwerpen, en hebben daar niet bepaalt op gelet, omdat vroeger Maurice in Ranst opgehaald werd, en dat was ook richting Antwerpen. Maar na een tijdje reden wij al in Nederland, en toen begon onze euro te vallen, dat dit niet de weg was die onze papa altijd rijd
Wij waren richting Utrecht aan het rijden, en we moesten naar Venlo. Met een ommetje van 80 km, kwamen we dan in Venlo, en toen was het gekende weg. Op de autobaan was het heel rustig rijden, helemaal geen drukte zoals we in Duitsland gewoon zijn. Juist boven Hannover hebben we een beetje file gehad omdat er een ongeval gebeurd was, alleen wat blikschade. In Munster hebben we het museum vlug gevonden. Die waren ondergebracht in grote nieuwe lichte gebouwen. Daar stond wat bijeen hoor. Dan zijn we verder gereden naar Uelzen. Het bahnhof van Hundertwasser. Onderweg heb ik mij 2 X geprobeerd mij heet te stoken. Nee t’is niet wat jullie denken hoor. Maar ik zat in de auto, met een vergrootglas in mijn hand, en de zon die scheen er door, en dat begon te irriteren op mijn linker bil. Ik had al eens gekrabd , maar als ik na een tijdje daar weer zat met mijn vergrootglas, toen viel mijne euro. Vandaar dat ik mij aan het heet stoken was.Nu hebben we onderkomen gevonden in Bad Bevensen. Het heeft de ganse dag schoon en warm geweest
Wij waren richting Utrecht aan het rijden, en we moesten naar Venlo. Met een ommetje van 80 km, kwamen we dan in Venlo, en toen was het gekende weg. Op de autobaan was het heel rustig rijden, helemaal geen drukte zoals we in Duitsland gewoon zijn. Juist boven Hannover hebben we een beetje file gehad omdat er een ongeval gebeurd was, alleen wat blikschade. In Munster hebben we het museum vlug gevonden. Die waren ondergebracht in grote nieuwe lichte gebouwen. Daar stond wat bijeen hoor. Dan zijn we verder gereden naar Uelzen. Het bahnhof van Hundertwasser. Onderweg heb ik mij 2 X geprobeerd mij heet te stoken. Nee t’is niet wat jullie denken hoor. Maar ik zat in de auto, met een vergrootglas in mijn hand, en de zon die scheen er door, en dat begon te irriteren op mijn linker bil. Ik had al eens gekrabd , maar als ik na een tijdje daar weer zat met mijn vergrootglas, toen viel mijne euro. Vandaar dat ik mij aan het heet stoken was.Nu hebben we onderkomen gevonden in Bad Bevensen. Het heeft de ganse dag schoon en warm geweest
zondag 24 augustus 2008
Naar Zwitserland 29 Mei 2008
Naar Zwitserland : We vertrekken op 29 Mei 2008 om 6.15 h. Volgens mijn normen is het nog veel te vroeg. Het weer is goed. Na een tijdje krijgen we wel al eens een paar druppels, en als we in Nederland zijn , hebben we af en toe lichte regen. Eens we in Duitsland zijn is het droog, en we rijden heel Duitsland door zonder problemen. Geen regen, en geen speciale drukte. Hetgeen mij opvalt, er staan heel veel blauwe lupinen langs de Duitse autowegen. Schoon wanneer die in bloei staan. We kunnen overal mooi doorrijden. Dat hadden we niet verwacht op een donderdag.
We stoppen regelmatig, en rijden de eerste dag tot in Isny. Het was altijd autostrade tot in Memmingen, Dan kleine baan tot in Isny. Daar hebben we het gevraagd, en moesten we nog doorrijden naar (het Zonderschot) Bolsternang. Hotel “ zum schwarzen grat “ vlak bij de kerk(je) viel mee. Mooie kamer, geen eiland groot, gelijkvloers, met terras, en proper. De dame (Marion) van het hotel vertelde ons direct dat we naar de pastoor eens moesten gaan, dat was een Vlaming die daar al meer dan 30 jaar was, en dat die blij zou zijn met een bezoekje. Dat hebben we dan ook gedaan. We hebben er een uur geweest, en gelijke interesses uitgewisseld. Dat Willy in de kerkraad zat, en over de kerkgangers in Duitsland en bij ons. In Duitsland moeten de mensen die bij de kerk willen zijn , jaarlijks een 7% van hun belastingaangifte aan de kerk afdragen. Als ze dat wilden afschaffen, moesten ze zich op de gemeente laten uitschrijven uit de kerk. Maar de pastoor begroef toch iedereen in zijn kerk.
Vandaag 802 km.
Prijs diesel in Duitsland: 2 soorten: 1,549€ en de super diesel:1,66€
Vrijdag na een ontbijtbuffet zijn de doorgereden, en waren we al vlug in Oostenrijk. Dan zijn we langs kleine wegen naar Bregenz, Dornbirn, Feldkirch naar Liechtenstein gereden.
Prijs diesel in Liechtenstein: 1,41€ of 2,22 Zw. Fr.
Vanuit Liechtenstein zijn we naar Landquart gereden. Dan de baan naar Klosters genomen. Daar een beetje op zagen we een bordje met de naam op van een brug, die beschermd was door het Europees erfgoed. Salginatobelbrûcke.Na dat ommetje zijn we verder naar Klosters gereden. Voor Davos zijn we de Flüelapass ( 2383 mt. hoogte en een helling van 11% ) opgereden,waar er aan de zijkant nog een flink pak sneeuw lag. We zijn in Susch gestopt en gaan slapen. Tot nu toe hebben we alle dagen zon en warm gehad. Nog geen druppel regen. Volgens de hoteleigenaar lag er nog sneeuw de 1ste mei.
Vandaag 208 km.
Zaterdag hebben we de baan richting Oostenrijk genomen, naar Scuol. Dan verder naar Nauders, de Resiapass,( 1507 mt. hoogte en een helling van 9% ) waar dat kerkje in het water staat. Daar stonden geweldig veel bloemen in de weiden. Precies nog meer dan in Zwitserland, maar het is wel wisselend.
Je hebt soms weiden die goudgeel zien van de pisbloemen,andere zien dan weer wit, en je hebt er die echt gemengd zijn. Je kan niet zeggen hoeveel soorten bloemen er in die weiden groeien. Je hebt er dan weer die blauw zien van de vergeet-mij-nietjes. Als er bij ons een pisbloem open staat, trekken we die al af omdat ze niet in’t zaad zou komen,en hier staan er duizenden bij elkaar. Precies een gouden wei. Dan zijn we gaan tanken in Livigno, maar veel haalt dat niet uit. Om Livigno in te rijden moet je 10 € betalen, en uit rijden nog eens 10 €. Als je dat dan bij je diesel bij telt, scheelt het al niet veel meer. In Livigno zijn we langs dezelfde weg moeten uitrijden, omdat de andere uitgang gesloten was. Dat brengt ons schema in de war. We zijn gereden, voorbij Zernez, en gestopt in Cinous-Chel.
Een hotel vlakbij de spoorweg. We zagen vanuit ons venster de trein onder onze neus voorbij rijden. De kamer was wel prima geisoleerd want we hebben de ganse nacht niets gehoord.
Vandaag 214 km.
Prijs diesel in Livigno: 1,013€
Zondag zijn we over de Albula pass ( 2312 mt.hoogte en een helling van 12% ) gereden, en hier stonden de eerste gentiaantjes. Voor de eerste stop je om de gebruikelijke foto’s te maken, maar na een beetje krijg je er zoveel te zien. Echt de moeite, al die kleuren, ze zijn echt diep blauw. Dan hebben we geprobeerd de landwasserviaduct te trekken. We konden er niet aankomen, maar van op de weg is het dan toch gelukt. Vervolgens zijn we langs Tiefencastel over de Julierpass ( 2284 mt. hoogte en een stijging van13% ) in Silvaplana aangekomen. Er wordt hier hard gewerkt aan de wegen. Misschien is dat altijd na de winter. s’Middags naar ons Lutgard gebeld, die is jarig.
De volgende richting was Pontresina, en zo over de Berninapass ( 2328 mt. hoogte, en 10% stijging ) verder naar Brussio. Daar hadden we geluk. We hebben maar een kwartierke moeten wachten, en hebben dan 2 treinen gezien op de kurkentrekker. We zijn doorgereden naar Tirano, Sondrio,Morbegno, en uiteindelijk gestopt in Delébio. Dat was een redelijk drukke baan. Die lag volledig door meerder industrie gebieden. De ganse dag zon.
Vandaag 226 km.
Maandag,ondertussen is het al de 2de Juni, zijn we naar Chiavenna gereden, en zo verder over de Malojapass ( 1815 mt. hoogte en maar een stijging van 9% ) maar die is beroemd om zijn vele haarspeldbochten; naar St. Moritz. Er waren daar vele toeristen met tuffers. Wij hebben ze de bocht zien nemen, met hun linker knie die een speciale bescherming had waar ze de grond mee raakten. Daar wat rondgereden, en gezien dat het hotel Belvedere waar we de vorige keer waren ,nu een residentie geworden is. Stahlbad is nog altijd van Intersoc. Maloja palace gaat in december 2008 terug open. Van wie het is weet ik niet, maar het pronkt nog altijd in al zijn glorie. Dan zijn we terug over de Malojapass naar Chiavenna gereden, en daar hebben we onze eerste druppels gekregen. Niet voor lang. De lucht was wel grijs, maar veel nat kwam er niet uit.
In Chiavenna hebben we de Splugenpass (2113 mt. hoogte, met een stijging van13% )gedaan. Tot nu toe de lastigste. Die is mooi, maar wel vermoeiender. Vele korte haarspeldbochten. Na de afdaling van de Splugenpass zijn we terug in Zwitserland, en in Splugen gestopt. We zitten nu in hotel Pratigiana, en de kamer is prima. De mooiste die we al gehad hebben. Seffens gaan we eten.
Vandaag 190 km.
Prijs diesel in Zwitserland: 2,36 Zw.Fr
Dinsdag 3 Juni. We hebben lekker gegeten, in een gezellig kader. De zon scheen uitbundig. Ik denk dat onze va en ons moe daarboven wel voorspraak hebben. We waren nogal rap op de San Bernardinopass ( 2065 mt. hoogte, met een maximum stijging van 12% ). Ik vond het een gezellige pas. Mooie baan, breed en niet zo’n scherpe bochten als gisteren. Na de pas kwamen we in Bellinzona. Daar stonden palmbomen, en zag je dat deze streek Italiaans aan doet. Dan verderop naar de Lukmanierpass (1914 mt. hoogte, en een stijging van 10%). Die is niet zo hoog, en als we die goed en wel over waren, zagen we in de verte de abdij van Disentis al staan. Dan hebben we onderweg nog iets gegeten. Een Bundnerteller met brood. Heel lekker dat gedroogd vlees. In Disentis aangekomen zijn we direct naar Mevrouw Sac gereden, maar daar was geen plaats. Wel bij haar schoonzus, en daar zitten we nu. Vlak bij Acla da Fontauna, maar dat staat nog altijd leeg. In de namiddag zijn we nog richting Ilanz gereden ,en we dachten bij Napoleon ene te gaan drinken, maar die had ruhetag. Dan zijn we verderop de bovenrhein gevolgt Dan nog wat verder op die kleine binnen weggetjes, waar nog veel alpenweiden zijn, die overvol met bloemen staan. Ook nog eens tot in Mompe Medel geweest.
Deze avond gaan eten bij Sax. De hele dag heel mooi weer gehad. Deze avond werd het donker. (normaal hé )
Vandaag 260 km.
Woensdag 4 Juni. Het had geregend, en het zag er uit alsof het voor de ganse dag was. We zijn gaan ontbijten in het hotel naast de coop. Heel lekker. Dan zijn we doorgereden, met lichte smosregen naar Sedrun, naar Alptransit. Willy dacht dat hij naar die werken kon gaan zien,maar dat bleek niet te kunnen. Dat moet je maanden op voorhand aanvragen. We hebben dan wel een film gezien, met een goede uitleg, dat duurde wel een uur. Ondertussen was het over. Op de Oberalp lag nog wel wat sneeuw, maar als je het in Februari gezien hebt is dat wel schoner. Eens we de afdaling begonnen waren, was er een hele dichte mist, en die heeft nogal lang aangehouden. We zijn in Andermatt nog even gestopt, en dan doorgereden. We zaten ineens op de duivelsbrug, en door de mist hadden we het niet gezien. Dan richting Altdof. In wassen zijn we gestopt aan een indrukwekkend waterwerk. Kraftwerk Wassen. In Amsteg was er een heel groot gebouw, met dikke buizen er naast, en dan weet je wel wat dat is hé. Willy vroeg aan iemand die er rondliep of hij een paar foto’s mocht nemen. De werken lagen stil, maar hij mocht toch binnen. Ondertussen reden we minder hoog, en was het terug klaarder weer. Met momenten kwam de zon er door, en riskeerden we om de Klaussenpass (1948 mt hoogte en 9% stijging ) op te rijden. In Unterschächen zijn we gestopt, want hoe hoger we reden hoe mistiger het werd. We zijn gestopt in hotel Alpina en zien morgen wel. De kamer was prima, precies gans nieuw, maar het was er koud. We hadden er iets van gezegd, en dan hebben ze een electrisch vuurtje bij op de kamer gezet.
Vandaag 90 km.
Donderdag 5 Juni, we zijn de Klaussenpass niet verder opgereden, er was te veel mist, en dan zie je toch niets. In de voormiddag werd het lichter, of was het omdat we lager reden. Onderweg zijn we nog gestopt, ik geloof dat het Altdorf was. Er was een museum van Willem Tell, en een kapel. De kerk erbij was schoon. Dan ging het richting Sustenpass, maar die bleek nog gesloten te zijn tot 13 Juni. Dan zijn we moeten terug rijden tot Andermatt, en nu hadden we geluk, aan de duivelsbrug was het klaar. Dan zijn we over de Grimsel en Furka gereden. Boven was de mist te snijden. Eens we lager waren was het weer goed, maar we zagen de hoge bergen niet. Nu zitten we in Grindelwald,in hotel Gletscherschlucht,met een prachtige kamer, en hier hebben we draadloos internet.De majestueuse bergen Jungfrau en Eiger, die zien we niet, en de voorspellingen zijn niet goed.
Vandaag 181 km.
Vrijdag 6 juni. Als we opstaan is het nog zo mistig als gisteren. Dat belooft. Bij het ontbijt heb ik het lekkerste brood al ooit gegeten. Model stokbrood, bruin, met hééééél veel zaadjes, en kraken van de versheid. Daarna nog mail gekregen van Ivo, da is wel plezant dat wij hunne blog uit Spanje, kunnen lezen in Zwitserland. Onze Carl heeft gisteren ook al geantwoord. Willy is nu nog een wandeling doen naar de schlucht, en om 11 h. moeten we van de kamer.
Wanneer we willen betalen zeggen ze dat er een kamer is vrijgekomen, daar er iemand afgebeld heeft. Als we willen kunnen we blijven. Wat we dan ook doen. We hebben voor de rest van de dag in en rond Grindelwald rondgereden. Beneden was het goed, maar van de hoge bergen hebben we niets gezien.
Vandaag 67 km
Zaterdag 7 Juni zijn we vertrokken om 9.20h. Aan het station zien we nog een verzameling, waarschijnlijk een rally van héééél oude wagens. We zijn terug naar Interlaken gereden, dan terug de Grimselpass, waar er weer zoveel mist hing, en dan richting Brig, en zo naar Saas Almagell. We dachten in Portjengrat te slapen, maar die waren met verlof. Nog tot op de Mattmark geweest, en dan maar terug naar de grote baan. We zijn gestrand in Sierre, en rijden morgen verder richting Frankrijk.
Vandaag 224 km.
Zondag 8 Juni. Het is vandaag vaderdag, en ik ben met onze papa op hotel gaan ontbijten. (alle dagen al ) Gisteravond was het Europees kampioen voetbal, en de Zwitsers moesten spelen, en verloren, maar de drukte was er wel in de straten. We zijn vertrokken om 9.40h, en zijn richting Sion gereden. Vanaf Sierre rij je door de druiven streek, precies of je zit in Duitsland in de druiven. Het rook er sterk naar zwavel, waar ze de druiven mee spuiten. Voor we in Sion waren zijn we nog links van de baan afgeslagen. Het waren wel wat kilometers, maar schoon rijden, geen auto’s, en weer veel bloemen. Dat gaan we wel missen als we thuis zijn. Die vele wilde bloemen, en dat weinig verkeer. Aan het eind van de weg was de grootste stuwdam van Europa. De barrage de Dixence. Die was 285mt hoog, en lag op een hoogte van 2.385 mt. Je kon met een kabelspoor tot boven op de dam gaan. Als we daar waren zaten we boven de wolken,en hadden we stralende zon. Links en rechts zagen we de besneeuwde toppen van het Mont Blanc massief, en nog andere. We zaten daar wel hoog, maar het was er helemaal niet koud, zelfs aangenaam warm in de zon. Het spijtige aan de zaak was dat we niet binnen in de dam konden. Daar waren we 1 week te vroeg voor. Dan zijn we doorgereden naar Chamonix. Vandaar richting Albertville, maar halverwege zijn we gestopt.
,in Megeve .Dit was meer een skihotel, want we hadden een appartementje met keuken en potten en pannen. Tot daar ons reisverhaal voor vandaag.
Vandaag hebben we 197 km gedaan.
Prijs diesel in Frankrijk:1,49€
Maandag 9 Juni we zijn vertrokken richting Albertville, verder naar St.Pierre de Albingy,Naar de pont du diable. Onderweg een mooi kerkje gezien van Notre Dame aux Lumierre. Gans nieuw gebouwd door sponsers. Dan verder naar Aix-les-Bains,de Mont de chat, waar het blauw zag van de akelei. Dan verder naar Belley,en langs de kleine baantjes naar Nantua. Wanneer we daar bijna waren is het gaan onweren,met alles er op en aan. Zelfs serieuze hagelbollen. We zijn gestrand in hotel L’Embarcadère aan het meer.. Zo eentje met 2 schouwkes. Het eten was er lekker, en het restaurant was prima.
Vandaag: 304 km.
Dinsdag 10 Juni Het zware onweer van gisteren was helemaal weg. De lucht was uitgeklaard, en de zon scheen al vroeg. We zijn vertrokken in Nantua richting Besançon dan richting Belfort, dan gereden tot in Thann. Daar zijn we gereden naar het uitzichtspunt “le grand ballon” en blijven hier slapen. Het is een berghotel, gelegen op het hoogste punt van de vogezen,1424mt. hoogte. De kamer is mooi, niet groot, maar een klein bed volgens onze normen. Dat zal kort bijeen worden deze nacht. De schotel voor half pension was: een half meloen met porto, en dan een hammetje met zuurkool, en voor dessert een stuk taart, met appelen of bosbessen. Lekker gegeten en voldoende. Het heeft de hele dag stralend mooi weer geweest.
Woensdag 11 Juni, gisteravond als we in ons bed lagen zagen we de sterren, en het bliksemde tussen de wolken in de verte. Het was wel schoon. Het ontbijt was lekker. Dan zijn we verder door Frankrijk gereden langs de kleine banen richting Elzas. Een beetje door Kayserberg en Riquewihr gewandeld, wat heel gezellige stadjes zijn, en daar rondom zie je niets anders dan druiven. Uiteindelijk zijn we in Luxemburg geland, en daar blijven slapen. Heel lekker gegeten.
Prijs diesel in Luxemburg: 1,128 €
Donderdag 12 Juni, na een lekker ontbijt zijn we droog vertrokken, maar niet veel later begon het te regenen, en we hadden regen tot thuis.
In totaal hebben we er 4.035 km. Opzitten
Dieselprijzen in:
België:
Nederland:
Duitsland:1,549 en 1,66€
Oostenrijk: 1,399 en 1,434
Liechtenstein: 2,22 Zw.Fr. of 1;41€
Zwitserland: 2,36 Zw.Fr.
Livigno: 1,013€
Italië:
Frankrijk: 1,49€
Luxemburg: 1,128€
We stoppen regelmatig, en rijden de eerste dag tot in Isny. Het was altijd autostrade tot in Memmingen, Dan kleine baan tot in Isny. Daar hebben we het gevraagd, en moesten we nog doorrijden naar (het Zonderschot) Bolsternang. Hotel “ zum schwarzen grat “ vlak bij de kerk(je) viel mee. Mooie kamer, geen eiland groot, gelijkvloers, met terras, en proper. De dame (Marion) van het hotel vertelde ons direct dat we naar de pastoor eens moesten gaan, dat was een Vlaming die daar al meer dan 30 jaar was, en dat die blij zou zijn met een bezoekje. Dat hebben we dan ook gedaan. We hebben er een uur geweest, en gelijke interesses uitgewisseld. Dat Willy in de kerkraad zat, en over de kerkgangers in Duitsland en bij ons. In Duitsland moeten de mensen die bij de kerk willen zijn , jaarlijks een 7% van hun belastingaangifte aan de kerk afdragen. Als ze dat wilden afschaffen, moesten ze zich op de gemeente laten uitschrijven uit de kerk. Maar de pastoor begroef toch iedereen in zijn kerk.
Vandaag 802 km.
Prijs diesel in Duitsland: 2 soorten: 1,549€ en de super diesel:1,66€
Vrijdag na een ontbijtbuffet zijn de doorgereden, en waren we al vlug in Oostenrijk. Dan zijn we langs kleine wegen naar Bregenz, Dornbirn, Feldkirch naar Liechtenstein gereden.
Prijs diesel in Liechtenstein: 1,41€ of 2,22 Zw. Fr.
Vanuit Liechtenstein zijn we naar Landquart gereden. Dan de baan naar Klosters genomen. Daar een beetje op zagen we een bordje met de naam op van een brug, die beschermd was door het Europees erfgoed. Salginatobelbrûcke.Na dat ommetje zijn we verder naar Klosters gereden. Voor Davos zijn we de Flüelapass ( 2383 mt. hoogte en een helling van 11% ) opgereden,waar er aan de zijkant nog een flink pak sneeuw lag. We zijn in Susch gestopt en gaan slapen. Tot nu toe hebben we alle dagen zon en warm gehad. Nog geen druppel regen. Volgens de hoteleigenaar lag er nog sneeuw de 1ste mei.
Vandaag 208 km.
Zaterdag hebben we de baan richting Oostenrijk genomen, naar Scuol. Dan verder naar Nauders, de Resiapass,( 1507 mt. hoogte en een helling van 9% ) waar dat kerkje in het water staat. Daar stonden geweldig veel bloemen in de weiden. Precies nog meer dan in Zwitserland, maar het is wel wisselend.
Je hebt soms weiden die goudgeel zien van de pisbloemen,andere zien dan weer wit, en je hebt er die echt gemengd zijn. Je kan niet zeggen hoeveel soorten bloemen er in die weiden groeien. Je hebt er dan weer die blauw zien van de vergeet-mij-nietjes. Als er bij ons een pisbloem open staat, trekken we die al af omdat ze niet in’t zaad zou komen,en hier staan er duizenden bij elkaar. Precies een gouden wei. Dan zijn we gaan tanken in Livigno, maar veel haalt dat niet uit. Om Livigno in te rijden moet je 10 € betalen, en uit rijden nog eens 10 €. Als je dat dan bij je diesel bij telt, scheelt het al niet veel meer. In Livigno zijn we langs dezelfde weg moeten uitrijden, omdat de andere uitgang gesloten was. Dat brengt ons schema in de war. We zijn gereden, voorbij Zernez, en gestopt in Cinous-Chel.
Een hotel vlakbij de spoorweg. We zagen vanuit ons venster de trein onder onze neus voorbij rijden. De kamer was wel prima geisoleerd want we hebben de ganse nacht niets gehoord.
Vandaag 214 km.
Prijs diesel in Livigno: 1,013€
Zondag zijn we over de Albula pass ( 2312 mt.hoogte en een helling van 12% ) gereden, en hier stonden de eerste gentiaantjes. Voor de eerste stop je om de gebruikelijke foto’s te maken, maar na een beetje krijg je er zoveel te zien. Echt de moeite, al die kleuren, ze zijn echt diep blauw. Dan hebben we geprobeerd de landwasserviaduct te trekken. We konden er niet aankomen, maar van op de weg is het dan toch gelukt. Vervolgens zijn we langs Tiefencastel over de Julierpass ( 2284 mt. hoogte en een stijging van13% ) in Silvaplana aangekomen. Er wordt hier hard gewerkt aan de wegen. Misschien is dat altijd na de winter. s’Middags naar ons Lutgard gebeld, die is jarig.
De volgende richting was Pontresina, en zo over de Berninapass ( 2328 mt. hoogte, en 10% stijging ) verder naar Brussio. Daar hadden we geluk. We hebben maar een kwartierke moeten wachten, en hebben dan 2 treinen gezien op de kurkentrekker. We zijn doorgereden naar Tirano, Sondrio,Morbegno, en uiteindelijk gestopt in Delébio. Dat was een redelijk drukke baan. Die lag volledig door meerder industrie gebieden. De ganse dag zon.
Vandaag 226 km.
Maandag,ondertussen is het al de 2de Juni, zijn we naar Chiavenna gereden, en zo verder over de Malojapass ( 1815 mt. hoogte en maar een stijging van 9% ) maar die is beroemd om zijn vele haarspeldbochten; naar St. Moritz. Er waren daar vele toeristen met tuffers. Wij hebben ze de bocht zien nemen, met hun linker knie die een speciale bescherming had waar ze de grond mee raakten. Daar wat rondgereden, en gezien dat het hotel Belvedere waar we de vorige keer waren ,nu een residentie geworden is. Stahlbad is nog altijd van Intersoc. Maloja palace gaat in december 2008 terug open. Van wie het is weet ik niet, maar het pronkt nog altijd in al zijn glorie. Dan zijn we terug over de Malojapass naar Chiavenna gereden, en daar hebben we onze eerste druppels gekregen. Niet voor lang. De lucht was wel grijs, maar veel nat kwam er niet uit.
In Chiavenna hebben we de Splugenpass (2113 mt. hoogte, met een stijging van13% )gedaan. Tot nu toe de lastigste. Die is mooi, maar wel vermoeiender. Vele korte haarspeldbochten. Na de afdaling van de Splugenpass zijn we terug in Zwitserland, en in Splugen gestopt. We zitten nu in hotel Pratigiana, en de kamer is prima. De mooiste die we al gehad hebben. Seffens gaan we eten.
Vandaag 190 km.
Prijs diesel in Zwitserland: 2,36 Zw.Fr
Dinsdag 3 Juni. We hebben lekker gegeten, in een gezellig kader. De zon scheen uitbundig. Ik denk dat onze va en ons moe daarboven wel voorspraak hebben. We waren nogal rap op de San Bernardinopass ( 2065 mt. hoogte, met een maximum stijging van 12% ). Ik vond het een gezellige pas. Mooie baan, breed en niet zo’n scherpe bochten als gisteren. Na de pas kwamen we in Bellinzona. Daar stonden palmbomen, en zag je dat deze streek Italiaans aan doet. Dan verderop naar de Lukmanierpass (1914 mt. hoogte, en een stijging van 10%). Die is niet zo hoog, en als we die goed en wel over waren, zagen we in de verte de abdij van Disentis al staan. Dan hebben we onderweg nog iets gegeten. Een Bundnerteller met brood. Heel lekker dat gedroogd vlees. In Disentis aangekomen zijn we direct naar Mevrouw Sac gereden, maar daar was geen plaats. Wel bij haar schoonzus, en daar zitten we nu. Vlak bij Acla da Fontauna, maar dat staat nog altijd leeg. In de namiddag zijn we nog richting Ilanz gereden ,en we dachten bij Napoleon ene te gaan drinken, maar die had ruhetag. Dan zijn we verderop de bovenrhein gevolgt Dan nog wat verder op die kleine binnen weggetjes, waar nog veel alpenweiden zijn, die overvol met bloemen staan. Ook nog eens tot in Mompe Medel geweest.
Deze avond gaan eten bij Sax. De hele dag heel mooi weer gehad. Deze avond werd het donker. (normaal hé )
Vandaag 260 km.
Woensdag 4 Juni. Het had geregend, en het zag er uit alsof het voor de ganse dag was. We zijn gaan ontbijten in het hotel naast de coop. Heel lekker. Dan zijn we doorgereden, met lichte smosregen naar Sedrun, naar Alptransit. Willy dacht dat hij naar die werken kon gaan zien,maar dat bleek niet te kunnen. Dat moet je maanden op voorhand aanvragen. We hebben dan wel een film gezien, met een goede uitleg, dat duurde wel een uur. Ondertussen was het over. Op de Oberalp lag nog wel wat sneeuw, maar als je het in Februari gezien hebt is dat wel schoner. Eens we de afdaling begonnen waren, was er een hele dichte mist, en die heeft nogal lang aangehouden. We zijn in Andermatt nog even gestopt, en dan doorgereden. We zaten ineens op de duivelsbrug, en door de mist hadden we het niet gezien. Dan richting Altdof. In wassen zijn we gestopt aan een indrukwekkend waterwerk. Kraftwerk Wassen. In Amsteg was er een heel groot gebouw, met dikke buizen er naast, en dan weet je wel wat dat is hé. Willy vroeg aan iemand die er rondliep of hij een paar foto’s mocht nemen. De werken lagen stil, maar hij mocht toch binnen. Ondertussen reden we minder hoog, en was het terug klaarder weer. Met momenten kwam de zon er door, en riskeerden we om de Klaussenpass (1948 mt hoogte en 9% stijging ) op te rijden. In Unterschächen zijn we gestopt, want hoe hoger we reden hoe mistiger het werd. We zijn gestopt in hotel Alpina en zien morgen wel. De kamer was prima, precies gans nieuw, maar het was er koud. We hadden er iets van gezegd, en dan hebben ze een electrisch vuurtje bij op de kamer gezet.
Vandaag 90 km.
Donderdag 5 Juni, we zijn de Klaussenpass niet verder opgereden, er was te veel mist, en dan zie je toch niets. In de voormiddag werd het lichter, of was het omdat we lager reden. Onderweg zijn we nog gestopt, ik geloof dat het Altdorf was. Er was een museum van Willem Tell, en een kapel. De kerk erbij was schoon. Dan ging het richting Sustenpass, maar die bleek nog gesloten te zijn tot 13 Juni. Dan zijn we moeten terug rijden tot Andermatt, en nu hadden we geluk, aan de duivelsbrug was het klaar. Dan zijn we over de Grimsel en Furka gereden. Boven was de mist te snijden. Eens we lager waren was het weer goed, maar we zagen de hoge bergen niet. Nu zitten we in Grindelwald,in hotel Gletscherschlucht,met een prachtige kamer, en hier hebben we draadloos internet.De majestueuse bergen Jungfrau en Eiger, die zien we niet, en de voorspellingen zijn niet goed.
Vandaag 181 km.
Vrijdag 6 juni. Als we opstaan is het nog zo mistig als gisteren. Dat belooft. Bij het ontbijt heb ik het lekkerste brood al ooit gegeten. Model stokbrood, bruin, met hééééél veel zaadjes, en kraken van de versheid. Daarna nog mail gekregen van Ivo, da is wel plezant dat wij hunne blog uit Spanje, kunnen lezen in Zwitserland. Onze Carl heeft gisteren ook al geantwoord. Willy is nu nog een wandeling doen naar de schlucht, en om 11 h. moeten we van de kamer.
Wanneer we willen betalen zeggen ze dat er een kamer is vrijgekomen, daar er iemand afgebeld heeft. Als we willen kunnen we blijven. Wat we dan ook doen. We hebben voor de rest van de dag in en rond Grindelwald rondgereden. Beneden was het goed, maar van de hoge bergen hebben we niets gezien.
Vandaag 67 km
Zaterdag 7 Juni zijn we vertrokken om 9.20h. Aan het station zien we nog een verzameling, waarschijnlijk een rally van héééél oude wagens. We zijn terug naar Interlaken gereden, dan terug de Grimselpass, waar er weer zoveel mist hing, en dan richting Brig, en zo naar Saas Almagell. We dachten in Portjengrat te slapen, maar die waren met verlof. Nog tot op de Mattmark geweest, en dan maar terug naar de grote baan. We zijn gestrand in Sierre, en rijden morgen verder richting Frankrijk.
Vandaag 224 km.
Zondag 8 Juni. Het is vandaag vaderdag, en ik ben met onze papa op hotel gaan ontbijten. (alle dagen al ) Gisteravond was het Europees kampioen voetbal, en de Zwitsers moesten spelen, en verloren, maar de drukte was er wel in de straten. We zijn vertrokken om 9.40h, en zijn richting Sion gereden. Vanaf Sierre rij je door de druiven streek, precies of je zit in Duitsland in de druiven. Het rook er sterk naar zwavel, waar ze de druiven mee spuiten. Voor we in Sion waren zijn we nog links van de baan afgeslagen. Het waren wel wat kilometers, maar schoon rijden, geen auto’s, en weer veel bloemen. Dat gaan we wel missen als we thuis zijn. Die vele wilde bloemen, en dat weinig verkeer. Aan het eind van de weg was de grootste stuwdam van Europa. De barrage de Dixence. Die was 285mt hoog, en lag op een hoogte van 2.385 mt. Je kon met een kabelspoor tot boven op de dam gaan. Als we daar waren zaten we boven de wolken,en hadden we stralende zon. Links en rechts zagen we de besneeuwde toppen van het Mont Blanc massief, en nog andere. We zaten daar wel hoog, maar het was er helemaal niet koud, zelfs aangenaam warm in de zon. Het spijtige aan de zaak was dat we niet binnen in de dam konden. Daar waren we 1 week te vroeg voor. Dan zijn we doorgereden naar Chamonix. Vandaar richting Albertville, maar halverwege zijn we gestopt.
,in Megeve .Dit was meer een skihotel, want we hadden een appartementje met keuken en potten en pannen. Tot daar ons reisverhaal voor vandaag.
Vandaag hebben we 197 km gedaan.
Prijs diesel in Frankrijk:1,49€
Maandag 9 Juni we zijn vertrokken richting Albertville, verder naar St.Pierre de Albingy,Naar de pont du diable. Onderweg een mooi kerkje gezien van Notre Dame aux Lumierre. Gans nieuw gebouwd door sponsers. Dan verder naar Aix-les-Bains,de Mont de chat, waar het blauw zag van de akelei. Dan verder naar Belley,en langs de kleine baantjes naar Nantua. Wanneer we daar bijna waren is het gaan onweren,met alles er op en aan. Zelfs serieuze hagelbollen. We zijn gestrand in hotel L’Embarcadère aan het meer.. Zo eentje met 2 schouwkes. Het eten was er lekker, en het restaurant was prima.
Vandaag: 304 km.
Dinsdag 10 Juni Het zware onweer van gisteren was helemaal weg. De lucht was uitgeklaard, en de zon scheen al vroeg. We zijn vertrokken in Nantua richting Besançon dan richting Belfort, dan gereden tot in Thann. Daar zijn we gereden naar het uitzichtspunt “le grand ballon” en blijven hier slapen. Het is een berghotel, gelegen op het hoogste punt van de vogezen,1424mt. hoogte. De kamer is mooi, niet groot, maar een klein bed volgens onze normen. Dat zal kort bijeen worden deze nacht. De schotel voor half pension was: een half meloen met porto, en dan een hammetje met zuurkool, en voor dessert een stuk taart, met appelen of bosbessen. Lekker gegeten en voldoende. Het heeft de hele dag stralend mooi weer geweest.
Woensdag 11 Juni, gisteravond als we in ons bed lagen zagen we de sterren, en het bliksemde tussen de wolken in de verte. Het was wel schoon. Het ontbijt was lekker. Dan zijn we verder door Frankrijk gereden langs de kleine banen richting Elzas. Een beetje door Kayserberg en Riquewihr gewandeld, wat heel gezellige stadjes zijn, en daar rondom zie je niets anders dan druiven. Uiteindelijk zijn we in Luxemburg geland, en daar blijven slapen. Heel lekker gegeten.
Prijs diesel in Luxemburg: 1,128 €
Donderdag 12 Juni, na een lekker ontbijt zijn we droog vertrokken, maar niet veel later begon het te regenen, en we hadden regen tot thuis.
In totaal hebben we er 4.035 km. Opzitten
Dieselprijzen in:
België:
Nederland:
Duitsland:1,549 en 1,66€
Oostenrijk: 1,399 en 1,434
Liechtenstein: 2,22 Zw.Fr. of 1;41€
Zwitserland: 2,36 Zw.Fr.
Livigno: 1,013€
Italië:
Frankrijk: 1,49€
Luxemburg: 1,128€
Abonneren op:
Posts (Atom)
