Dag 13 11 september
We gaan eerst het stadje eens bezien, er zijn daar wel enkele mooie winkels. Maar als dit een stad is, dan is Heist een wereldstad. We waren zonder rolstoel gegaan, maar dat viel toch niet mee, maar met de rolstoel in de winkel zou helemaal niet gegaan hebben. Zodus we hielden het nogal gauw voor bekeken. Dan zijn we maar richting westen gereden. Het is daar wel heel mooi, en heel veel groen. We zijn nog door een dorp gereden die vol stond met beschilderde ezels. We hebben zo al koeien, paarden en neushoorns gezien, dus dit was weer iets anders. We kwamen er door het plaatsje Furstenberg, met een schloss, en een porcelein tentoonstelling, maar dat was niet voor onze portemonee. In’t kort gezegd we zagen het niet graag. (begrijpen wie begrijpen wil ) In Hoxter zijn we nog gestopt, omdat er zo’n mooie en oude vakwerkhuizen stonden. Dat waren echte juweeltjes. Dan zijn we op een gezellig terras iets gaan drinken, en hebben een beetje later beslist dat we gingen naar huis rijden. Volgens de GPS zouden we om 21.30 h. thuis zijn, en dat is nog op een deftig uur, maar ook weer niet de afstand om nog te blijven slapen.
We waren thuis om 21.14h. en hadden 3.959 km gereden. Het verbruik van de auto kwam op 6,3 lt op 100 km.
Hetgeen mij is opgevallen, de straatnaam: Kathe Köllwitz kom je er héél veel tegen. Ik heb het eens ingegeven in de GPS, en ik kreeg 1486 keuzzes.
Het eten is er lekker, bijna elke morgen, zeker in het noorden, was er bij het ontbijt, gerookte zalm.
Langs de weg vind je geen fritkramen, maar wel zaakjes waar je verse gerookte vis kon eten, en LEKKER.
woensdag 17 september 2008
donderdag 11 september 2008
Dag 12 10 september
We rijden langs de kleine banen (ze zijn groot genoeg voor onze auto hoor, en lang!!!!) naar Nordhausen. Het is de gedenkstätte Dora. Het is op de plaats waar het concentratiekamp was. Onze papa heeft met een gids een rondleiding gehad van dik 1,5 uur. Er staat nog een barak, het crematorium, en zicht op de tunnels ondergronds, en een originele treinwagon waarmee de mensen daar aankwamen en het grote plein van de appel met wachttoren. Binnen in het gebouw was er nog een kleine tentoonstelling met foto’s. Veel kun je er niet over vertellen, je moet het zelf beleven. We hebben daar nog een tas soep gegeten (lekker) en zijn doorgereden naar Werningerode. Dat is heel toeristisch, en daar zie je nog hééééél veel en mooie vakwerkhuizen. Wij waren op zoek naar de VEM fabrieken. We hebben het gevraagd bij Jespers, en die kenden het direkt. We hebben het adres ingegeven(niet lachen hé Ivo) en zijn er zonder problemen naartoe gereden. Dat was een proper en heel groot fabriek. Ze maken daar de heel grote motoren. Dan zijn we langs Elend ( kleinste wit houten kerkje van Duitsland) naar Braunlage gereden. Hier zijn we geland voor vandaag, en we hebben wel 6 hotels gedaan en gevraagd of ze Wilan hadden, maar geen enkel had dat. Eentje met hot spot. Dan hebben we het opgegeven. We gaan morgen hier eerst nog wel eens door het stadje, want het ziet er hier heel gezellig uit, en niet te groot. We zijn aan km. 3346. Daarjuist gaven ze hier op de TV iets over de oerknal van Cern
We rijden langs de kleine banen (ze zijn groot genoeg voor onze auto hoor, en lang!!!!) naar Nordhausen. Het is de gedenkstätte Dora. Het is op de plaats waar het concentratiekamp was. Onze papa heeft met een gids een rondleiding gehad van dik 1,5 uur. Er staat nog een barak, het crematorium, en zicht op de tunnels ondergronds, en een originele treinwagon waarmee de mensen daar aankwamen en het grote plein van de appel met wachttoren. Binnen in het gebouw was er nog een kleine tentoonstelling met foto’s. Veel kun je er niet over vertellen, je moet het zelf beleven. We hebben daar nog een tas soep gegeten (lekker) en zijn doorgereden naar Werningerode. Dat is heel toeristisch, en daar zie je nog hééééél veel en mooie vakwerkhuizen. Wij waren op zoek naar de VEM fabrieken. We hebben het gevraagd bij Jespers, en die kenden het direkt. We hebben het adres ingegeven(niet lachen hé Ivo) en zijn er zonder problemen naartoe gereden. Dat was een proper en heel groot fabriek. Ze maken daar de heel grote motoren. Dan zijn we langs Elend ( kleinste wit houten kerkje van Duitsland) naar Braunlage gereden. Hier zijn we geland voor vandaag, en we hebben wel 6 hotels gedaan en gevraagd of ze Wilan hadden, maar geen enkel had dat. Eentje met hot spot. Dan hebben we het opgegeven. We gaan morgen hier eerst nog wel eens door het stadje, want het ziet er hier heel gezellig uit, en niet te groot. We zijn aan km. 3346. Daarjuist gaven ze hier op de TV iets over de oerknal van Cern
Dag 11 9september
We zijn ondertussen weer een dag verder. We hadden een lekker ontbijt. Voor de eerste keer echt krakende broodjes, met 6 soorten vlees, 4 soorten kaas, en confituur, en dan kwamen ze nog vragen of we graag een eitje hadden. We waren daar maar met 7 gasten. Bij het afrekenen kregen we nog 2 flesjes sterke drank van de streek. Bij dat vlees was lekkere paté. We hebben de hele dag stralende zon gehad. Eigenlijk hebben wij nog gene regen gehad. Wel eens als we aan het rijden waren, maar niet veel, en als we iets gingen zien was het altijd droog. Nog geen enkele keer een paraplu nodig gehad. Daar hebben ze hierboven wel voor gezorgd. Ge ziet hé aan’t kerkfabriek zijn, ge klapt eens tegen uwe baas, en dat helpt toch. We zijn zijn langs de kleine baan naar Ohrdruf gereden. Daar zijn we naar de “ Tobiashammer “gaan kijken. Dat zijn 3 watermolens die 5 hamers en 1 walswerk bedient, om koperen ketels te maken. Dit was er sinds de jaren 1500 en nog een bekke. De assen zijn gelagerd op bronzen kussens. Verder was er nog een stoommotor van 1200 ps die gediend heeft voor walswerk, maar niet meer volledig was. Dan zijn we naar Bad Salzungen gereden. Daar was een kuuroord dat sinds de 19 eeuw bezocht werd door mensen met longziekten. Daar werden houten geraamtes van 15 mt. hoogte met sprokkelhout bedekt. Het zoute water van de bronnen loopt heel langzaam van boven over het hout naar beneden, waardoor de lucht een positieve werking had op de luchtwegen. Daar was ook nog een mijn waar kali gedolven werd. Ze noemen dat het “ witte goud”. Dit was alleen in de voormiddag te bezichtigen. Dan zijn we richting Muhlhausen gereden, en blijven hier slapen. De rest is voor morgen. We zijn aan km.3188. Internet is hier niet simpel. Als ze het hebben is het Hot Spot. Ik weet niet hoe dat werkt, maar het gaat thuis van de rekening, en een tarief weten ze ook niet
We zijn ondertussen weer een dag verder. We hadden een lekker ontbijt. Voor de eerste keer echt krakende broodjes, met 6 soorten vlees, 4 soorten kaas, en confituur, en dan kwamen ze nog vragen of we graag een eitje hadden. We waren daar maar met 7 gasten. Bij het afrekenen kregen we nog 2 flesjes sterke drank van de streek. Bij dat vlees was lekkere paté. We hebben de hele dag stralende zon gehad. Eigenlijk hebben wij nog gene regen gehad. Wel eens als we aan het rijden waren, maar niet veel, en als we iets gingen zien was het altijd droog. Nog geen enkele keer een paraplu nodig gehad. Daar hebben ze hierboven wel voor gezorgd. Ge ziet hé aan’t kerkfabriek zijn, ge klapt eens tegen uwe baas, en dat helpt toch. We zijn zijn langs de kleine baan naar Ohrdruf gereden. Daar zijn we naar de “ Tobiashammer “gaan kijken. Dat zijn 3 watermolens die 5 hamers en 1 walswerk bedient, om koperen ketels te maken. Dit was er sinds de jaren 1500 en nog een bekke. De assen zijn gelagerd op bronzen kussens. Verder was er nog een stoommotor van 1200 ps die gediend heeft voor walswerk, maar niet meer volledig was. Dan zijn we naar Bad Salzungen gereden. Daar was een kuuroord dat sinds de 19 eeuw bezocht werd door mensen met longziekten. Daar werden houten geraamtes van 15 mt. hoogte met sprokkelhout bedekt. Het zoute water van de bronnen loopt heel langzaam van boven over het hout naar beneden, waardoor de lucht een positieve werking had op de luchtwegen. Daar was ook nog een mijn waar kali gedolven werd. Ze noemen dat het “ witte goud”. Dit was alleen in de voormiddag te bezichtigen. Dan zijn we richting Muhlhausen gereden, en blijven hier slapen. De rest is voor morgen. We zijn aan km.3188. Internet is hier niet simpel. Als ze het hebben is het Hot Spot. Ik weet niet hoe dat werkt, maar het gaat thuis van de rekening, en een tarief weten ze ook niet
Dag 10 8 september
En hier hebben ze ook geen draadloos. Ge moest eens zien waar we nu gehuisvest zijn…. je zou jaloers zijn.
We zijn deze morgen vertrokken richting Zwickau, waar we door dat stadje gereden zijn, en een paar foto’s genomen van een muurschildering (heel goed gedaan ) en door gereden naar Thurm. We gingen de VEM zoeken, maar hebben die daar niet meer gevonden. Die hadden een nieuw gebouw in een industriepark korter bij Zwickau. Dan zijn we daar maar terug naartoe gereden, en gevonden. T’Was redelijk groot. Van daar zijn we dan langs de kleine baan naar Aue, en zo verder naar Klingenthal gereden. Nog altijd de binnendoortjes met de hulp van de GPS (dat had je niet gedacht hé Ivo ) zijn we in Schwarzenbach gestopt in gasthof Fels. Het is precies een kasteeltje, en wij hebben de toren kamer. Wacht maar tot je de foto’s ziet. We zijn hier wel in West – Duitsland. De grens was hier maar enkele kilometers vandaan. Het was een rustige dag, wel wat kilometers, maar niets speciaals gezien. We zijn vandaag aan km. 2888
En hier hebben ze ook geen draadloos. Ge moest eens zien waar we nu gehuisvest zijn…. je zou jaloers zijn.
We zijn deze morgen vertrokken richting Zwickau, waar we door dat stadje gereden zijn, en een paar foto’s genomen van een muurschildering (heel goed gedaan ) en door gereden naar Thurm. We gingen de VEM zoeken, maar hebben die daar niet meer gevonden. Die hadden een nieuw gebouw in een industriepark korter bij Zwickau. Dan zijn we daar maar terug naartoe gereden, en gevonden. T’Was redelijk groot. Van daar zijn we dan langs de kleine baan naar Aue, en zo verder naar Klingenthal gereden. Nog altijd de binnendoortjes met de hulp van de GPS (dat had je niet gedacht hé Ivo ) zijn we in Schwarzenbach gestopt in gasthof Fels. Het is precies een kasteeltje, en wij hebben de toren kamer. Wacht maar tot je de foto’s ziet. We zijn hier wel in West – Duitsland. De grens was hier maar enkele kilometers vandaan. Het was een rustige dag, wel wat kilometers, maar niets speciaals gezien. We zijn vandaag aan km. 2888
DAG 9 7 september
Het ontbijt was goed. Het heeft de hele nacht geregend, maar deze morgen is het droog, en de zon komt er door. We rijden naar Dresden, en zijn er rond 10 h. en gaan eerst naar de Frauenkirche. We kunnen er niet lang blijven want er gaat een dienst beginnen, en dan mogen we niet meer buiten. Rap enkele foto’s getrokken, tot ze mij komen zeggen dat dat ook niet mag, zelfs niet zonder flash. Dan zijn we in het verkeersmuseum geweest, en daar was wel veel te zien, maar om foto’s te nemen moest je 1 € bijbetalen. Dan zijn we de mooiste kaaswinkel gaan zoeken, en zelfs de GPS wist die te vinden. Het was echt de moeite, ge kunt dat niet vertellen, ge moet dat zelf zien, maar foto’s nemen mocht ook niet. Dan rijden we naar Leipzig, en maken onderweg een ommetje langs Colditz. Die burcht die tijdens WOII dienst deed als gevangenis. Dan in Leipzig aangekomen hebben we de “Alte Messe “ gezocht, want ondertussen is er een nieuwe. Die oude is zo in verval, en de grote hoop van de hallen staat leeg en vervallen. Er staat daar wel een mooie Russische kerk, en verderop heb je nog een monument van 91 mt. hoog beiden als aandenken aan de veldslag van 1813 tegen Napoleon, die aan meer dan 80.000 mensen het leven kostte, en waar meer dan 500.000 soldaten van alle Europese landen aan meegevochten hebben. Dan rijden we richting Werningerode, maar blijven onderweg in Weisenfels slapen in park hotel “ Guldene berge “
We hebben lekker gegeten, en de rekening is voor morgen. Alleen hebben ze hier geen draadloos. Dus het zal voor later zijn. We zijn vandaag aan km. 2581.
Het ontbijt was goed. Het heeft de hele nacht geregend, maar deze morgen is het droog, en de zon komt er door. We rijden naar Dresden, en zijn er rond 10 h. en gaan eerst naar de Frauenkirche. We kunnen er niet lang blijven want er gaat een dienst beginnen, en dan mogen we niet meer buiten. Rap enkele foto’s getrokken, tot ze mij komen zeggen dat dat ook niet mag, zelfs niet zonder flash. Dan zijn we in het verkeersmuseum geweest, en daar was wel veel te zien, maar om foto’s te nemen moest je 1 € bijbetalen. Dan zijn we de mooiste kaaswinkel gaan zoeken, en zelfs de GPS wist die te vinden. Het was echt de moeite, ge kunt dat niet vertellen, ge moet dat zelf zien, maar foto’s nemen mocht ook niet. Dan rijden we naar Leipzig, en maken onderweg een ommetje langs Colditz. Die burcht die tijdens WOII dienst deed als gevangenis. Dan in Leipzig aangekomen hebben we de “Alte Messe “ gezocht, want ondertussen is er een nieuwe. Die oude is zo in verval, en de grote hoop van de hallen staat leeg en vervallen. Er staat daar wel een mooie Russische kerk, en verderop heb je nog een monument van 91 mt. hoog beiden als aandenken aan de veldslag van 1813 tegen Napoleon, die aan meer dan 80.000 mensen het leven kostte, en waar meer dan 500.000 soldaten van alle Europese landen aan meegevochten hebben. Dan rijden we richting Werningerode, maar blijven onderweg in Weisenfels slapen in park hotel “ Guldene berge “
We hebben lekker gegeten, en de rekening is voor morgen. Alleen hebben ze hier geen draadloos. Dus het zal voor later zijn. We zijn vandaag aan km. 2581.
Dag 8 6 september
Het is vandaag zaterdag, en we rijden naar Berlijn. We hebben parkeerplaats vlakbij de Reichstag ( met mijn kaart) De drukte was te doen, en met de hulp van Sara ging het. In de week denk ik dat het veel drukker is. We zijn met de rolstoel naar de Reichstag gegaan, dan naar de Brandenburger tor,en dan naar de gedenkplaats voor de vermoorde joden uit de oorlog. Er staan 4711 betonnen blokken, grote en kleine, een heel veld vol. Vandaar zijn we met de rolstoel naar Check Point Charlie gegaan en dat museum van de muur bezocht. Dan zijn we verder gereden naar de fabrieken van AEG. Die stonden leeg, en er was niks niet meer te zien van motoren. Dan zijn we maar richting Dresden gereden, maar onderweg zag onze papa een bord van bruinkool ontgingin, dat te bezichtigen was. De machine die diende om de bruinkool boven te halen heeft maar 15 maanden gewerkt. De bouw van de enorme machine heeft veel langer geduurd. De lengte was 500 meter, en het gewicht was 13500 t. We kwamen daar om 18h; en toen was er nog een rondleiding. Onze papa was terug om 20h. Maar toen moesten we in de donker nog achter slapen gaan zoeken. We zitten hier op zo’n kleine binnen wegen, geen straatlicht, en geen huizen. Eindelijk zijn we in een pensionneke geland. Zoiets als bij Meyer.Ze waren daarjuist bijna aan het vechten, omdat een van de mannen gisteren te lang op de lappen was geweest, en deze morgen nog niet nuchter was. Nu komt er iemand vragen of ik een CD kan afspelen van Paul Potts. t’Is ne schone. Vandaag zijn we aan km.2269.
Het is vandaag zaterdag, en we rijden naar Berlijn. We hebben parkeerplaats vlakbij de Reichstag ( met mijn kaart) De drukte was te doen, en met de hulp van Sara ging het. In de week denk ik dat het veel drukker is. We zijn met de rolstoel naar de Reichstag gegaan, dan naar de Brandenburger tor,en dan naar de gedenkplaats voor de vermoorde joden uit de oorlog. Er staan 4711 betonnen blokken, grote en kleine, een heel veld vol. Vandaar zijn we met de rolstoel naar Check Point Charlie gegaan en dat museum van de muur bezocht. Dan zijn we verder gereden naar de fabrieken van AEG. Die stonden leeg, en er was niks niet meer te zien van motoren. Dan zijn we maar richting Dresden gereden, maar onderweg zag onze papa een bord van bruinkool ontgingin, dat te bezichtigen was. De machine die diende om de bruinkool boven te halen heeft maar 15 maanden gewerkt. De bouw van de enorme machine heeft veel langer geduurd. De lengte was 500 meter, en het gewicht was 13500 t. We kwamen daar om 18h; en toen was er nog een rondleiding. Onze papa was terug om 20h. Maar toen moesten we in de donker nog achter slapen gaan zoeken. We zitten hier op zo’n kleine binnen wegen, geen straatlicht, en geen huizen. Eindelijk zijn we in een pensionneke geland. Zoiets als bij Meyer.Ze waren daarjuist bijna aan het vechten, omdat een van de mannen gisteren te lang op de lappen was geweest, en deze morgen nog niet nuchter was. Nu komt er iemand vragen of ik een CD kan afspelen van Paul Potts. t’Is ne schone. Vandaag zijn we aan km.2269.
Dag 7 5 september
We zijn ondertussen al een week weg, en hebben 2034 km afgelegd. Vandaag zijn we naar Potsdam geweest. Amaai, dat is daar de moeite hoor. Daar hebben ze op een gebouw meer of minder niet gekeken. En wat voor een gebouw dan nog. Er is daar in elk geval veel met bladgoud gewerkt. De ingang van het park is gratis, maar als je een gebouw wilt bezichtigen moet je afdokken. Ik begrijp wel, dieen onderhoud kost geld. Voor San Souci vragen ze 12€ p.p. wil je de keuken zien, moet je ook betalen, en zo is dat voor elk gebouw. Het ergste vond ik nog dat je geen foto’s mocht nemen. Wij hadden weer efkens geluk, voor mensen met een rolstoel hebben ze compasse. Wij mochten beiden gratis binnen. Je zou voor minder ene meepakken. Maar onze papa had het wel zwaar, altijd die 50 kilo!!!!! verder duwen. Spijtig dat hij zijn stappenteller niet bij had. Volgens onze papa stoppen ze vrijdags vroeger, en dat hebben wij dan ook gedaan. Ergens aan de onderkant van Berlijn. Morgen gaan we Berlijn onveilig maken. We zijn aan km.2034. Vandaag is T. Berthilia ( de moeder van Marc) begraven.
We zijn ondertussen al een week weg, en hebben 2034 km afgelegd. Vandaag zijn we naar Potsdam geweest. Amaai, dat is daar de moeite hoor. Daar hebben ze op een gebouw meer of minder niet gekeken. En wat voor een gebouw dan nog. Er is daar in elk geval veel met bladgoud gewerkt. De ingang van het park is gratis, maar als je een gebouw wilt bezichtigen moet je afdokken. Ik begrijp wel, dieen onderhoud kost geld. Voor San Souci vragen ze 12€ p.p. wil je de keuken zien, moet je ook betalen, en zo is dat voor elk gebouw. Het ergste vond ik nog dat je geen foto’s mocht nemen. Wij hadden weer efkens geluk, voor mensen met een rolstoel hebben ze compasse. Wij mochten beiden gratis binnen. Je zou voor minder ene meepakken. Maar onze papa had het wel zwaar, altijd die 50 kilo!!!!! verder duwen. Spijtig dat hij zijn stappenteller niet bij had. Volgens onze papa stoppen ze vrijdags vroeger, en dat hebben wij dan ook gedaan. Ergens aan de onderkant van Berlijn. Morgen gaan we Berlijn onveilig maken. We zijn aan km.2034. Vandaag is T. Berthilia ( de moeder van Marc) begraven.
Dag 6 4 september
We zijn er uit gekomen. We rijden eerst op zoek naar “ de bunker “ in Eichental. We vinden die naam niet op de kaart, maar we weten wel welke richting we uit moeten. We rijden tot Tribsees, en gaan dan maar vragen. In een politie bureau zat die vrouw van René Willems, en die heeft geprobeerd het aan te duiden op een plaatselijk kaartje, maar ik denk dat ze het zelf niet goed wist. Dan zijn we aan een tankstation gestopt, en toen waren we er niet ver meer af. (dachten we ) Het weggetje dat we moesten inslaan waren ze aan het herstellen. Er stond een betonmixer en een camion, en dat ging nog lang duren. Die mensen stuurden ons door een veld, door het platgereden gras, en dan door een bos, bergop, bergaf, een beetje naar links en dan naar rechts, en uiteindelijk zijn we er geraakt. Aan de bunker ging het niet met de rolstoel, en dan ben ik niet meegegaan. Al wel, want daar moest je door veel trappen en sluizen, hij zat 3 verdiepingen in de grond. Het hoogtepunt was een simulatie van een atoomontploffing. Dat was zo geweldig dat de stoelen en de lessenaar met de computer omver sloegen met een geweldige bonk en luchtverplaatsing. De bunker was beveiligd voor meer dan 1200° Celsius, gedurende langere tijd. Hij was uitgerust met airco en had een eigen stroom centrale. Het bezoek duurde 1,5 h. maar je mocht geen foto’s nemen. Toen de bunker nog in gebruik was, tijdens de koude oorlog, stond er op de omheining hoogspanning. Na de koude oorlog is het toch iemand gelukt om er binnen te geraken, en heeft de bunker onder water gezet, zodat veel van de apparatuur vernield werd. Het terrein is daarna opgekocht, hersteld , en nu opengesteld met vrijwilligers voor bezoek. Daarna rijden we door naar Berlijn. We zijn nu in raststatte “ Gruner wald” Er is maar plaats voor 1 nacht, morgen zien we dan wel verder. Km. 1989
We zijn er uit gekomen. We rijden eerst op zoek naar “ de bunker “ in Eichental. We vinden die naam niet op de kaart, maar we weten wel welke richting we uit moeten. We rijden tot Tribsees, en gaan dan maar vragen. In een politie bureau zat die vrouw van René Willems, en die heeft geprobeerd het aan te duiden op een plaatselijk kaartje, maar ik denk dat ze het zelf niet goed wist. Dan zijn we aan een tankstation gestopt, en toen waren we er niet ver meer af. (dachten we ) Het weggetje dat we moesten inslaan waren ze aan het herstellen. Er stond een betonmixer en een camion, en dat ging nog lang duren. Die mensen stuurden ons door een veld, door het platgereden gras, en dan door een bos, bergop, bergaf, een beetje naar links en dan naar rechts, en uiteindelijk zijn we er geraakt. Aan de bunker ging het niet met de rolstoel, en dan ben ik niet meegegaan. Al wel, want daar moest je door veel trappen en sluizen, hij zat 3 verdiepingen in de grond. Het hoogtepunt was een simulatie van een atoomontploffing. Dat was zo geweldig dat de stoelen en de lessenaar met de computer omver sloegen met een geweldige bonk en luchtverplaatsing. De bunker was beveiligd voor meer dan 1200° Celsius, gedurende langere tijd. Hij was uitgerust met airco en had een eigen stroom centrale. Het bezoek duurde 1,5 h. maar je mocht geen foto’s nemen. Toen de bunker nog in gebruik was, tijdens de koude oorlog, stond er op de omheining hoogspanning. Na de koude oorlog is het toch iemand gelukt om er binnen te geraken, en heeft de bunker onder water gezet, zodat veel van de apparatuur vernield werd. Het terrein is daarna opgekocht, hersteld , en nu opengesteld met vrijwilligers voor bezoek. Daarna rijden we door naar Berlijn. We zijn nu in raststatte “ Gruner wald” Er is maar plaats voor 1 nacht, morgen zien we dan wel verder. Km. 1989
Dag 5 3 september
Vandaag zijn we dan naar Peenemunde geweest. De zon scheen al vroeg deze morgen. Het is zo’n 80 km van het hotel. Het museum ligt in het gebouw op het terrein. Er zijn daar nog een paar tentoonstellingen, een speelgoed museum, en nog iets. De werkplaatsen zijn zo goed als leeggehaald, van de werken die daar plaats vonden zie je niks meer. Er word wel wat uitleg gegeven via foto’s, en kop telefoon. Op de buitenkoer stonden vliegers, helikopters en raketten. In de haven lag een grote Russische duikboot die te bezichtigen was. Dat is wel raar als je ziet hoe klein die behuizing is, ik zou er niet graag inzitten als je ziet hoe daar alles ineen zit. Een beetje verder zag je nog appartementsblokken staan, die helemaal leeg stonden, de ruiten kapot,en er uit gehaald. In de buurt stond ook een zuurstof fabriek die helemaal leeg en vervallen was. We zijn blij dat we dat hier gezien hebben, want ik had nooit gedacht dat wij ooit Peenemunde zouden zien, maar eigenlijk hadden we er meer van verwacht. Het is de hele dag goed weer geweest, en morgen vertrekken we hier. Ik weet nog niet naar waar. Dat gaan we seffens uitzoeken. Km. 1633
Vandaag zijn we dan naar Peenemunde geweest. De zon scheen al vroeg deze morgen. Het is zo’n 80 km van het hotel. Het museum ligt in het gebouw op het terrein. Er zijn daar nog een paar tentoonstellingen, een speelgoed museum, en nog iets. De werkplaatsen zijn zo goed als leeggehaald, van de werken die daar plaats vonden zie je niks meer. Er word wel wat uitleg gegeven via foto’s, en kop telefoon. Op de buitenkoer stonden vliegers, helikopters en raketten. In de haven lag een grote Russische duikboot die te bezichtigen was. Dat is wel raar als je ziet hoe klein die behuizing is, ik zou er niet graag inzitten als je ziet hoe daar alles ineen zit. Een beetje verder zag je nog appartementsblokken staan, die helemaal leeg stonden, de ruiten kapot,en er uit gehaald. In de buurt stond ook een zuurstof fabriek die helemaal leeg en vervallen was. We zijn blij dat we dat hier gezien hebben, want ik had nooit gedacht dat wij ooit Peenemunde zouden zien, maar eigenlijk hadden we er meer van verwacht. Het is de hele dag goed weer geweest, en morgen vertrekken we hier. Ik weet nog niet naar waar. Dat gaan we seffens uitzoeken. Km. 1633
Dag 4 2 september
Na een lekker ontbijt, (ook met gerookte zalm ) zijn we vertrokken naar het eiland Rugen. De eerste stop was in het dorpje Waase. Daar was een heel oud kerkje, met een altaartriptiek uit Antwerpen. Dan later op de dag met de overzet van hooguit 5 minuten varen, en 5,90€ betalen naar Wiek. Dan verder gereden naar het meest noordelijke punt, Kap Arkoma. Dat is eigenlijk autovrij, want er zijn daar veel fietsers en voetgangers, maar met mijn kaart mochten we er rondrijden. Te voet zou voor mij helemaal niet gaan, zo groot was dat daar. Er stonden daar 2 vuurtorens, en je bent daar op 77 km van Zweden. De bouwgrond kost er 99€ m2. Ge weet nooit hé. Dan verder naar het nationaal park Jasmund. Daar zijn er witte krijtrotsen. Onderweg vindt je hier regelmatig eetkraampjes met gerookte vis. Heel lekker en niet duur. Zoals bij ons de frit kramen. Dan nog een laatste stop in Prora. Daar heeft Hitler in 38 een vakantiecomplex laten bouwen voor 20.000 personen. Het is nooit afgeraakt, en na de oorlog hebben de Russen de ramen en deuren er uitgehaald en meegenomen. Het is gedeeltelijk aan het vervallen, gedeeltelijk bewoond, en voor de rest zijn er tentoonstellings ruimten van gemaakt. Bij het naar huis rijden zijn we in de bouwmarkt gestopt en rondgewandeld, Zo’n assortiment vind je bij ons niet. Dan waren we vlakbij het hotel, en nu gaan we eten. Km. 1363.
Na een lekker ontbijt, (ook met gerookte zalm ) zijn we vertrokken naar het eiland Rugen. De eerste stop was in het dorpje Waase. Daar was een heel oud kerkje, met een altaartriptiek uit Antwerpen. Dan later op de dag met de overzet van hooguit 5 minuten varen, en 5,90€ betalen naar Wiek. Dan verder gereden naar het meest noordelijke punt, Kap Arkoma. Dat is eigenlijk autovrij, want er zijn daar veel fietsers en voetgangers, maar met mijn kaart mochten we er rondrijden. Te voet zou voor mij helemaal niet gaan, zo groot was dat daar. Er stonden daar 2 vuurtorens, en je bent daar op 77 km van Zweden. De bouwgrond kost er 99€ m2. Ge weet nooit hé. Dan verder naar het nationaal park Jasmund. Daar zijn er witte krijtrotsen. Onderweg vindt je hier regelmatig eetkraampjes met gerookte vis. Heel lekker en niet duur. Zoals bij ons de frit kramen. Dan nog een laatste stop in Prora. Daar heeft Hitler in 38 een vakantiecomplex laten bouwen voor 20.000 personen. Het is nooit afgeraakt, en na de oorlog hebben de Russen de ramen en deuren er uitgehaald en meegenomen. Het is gedeeltelijk aan het vervallen, gedeeltelijk bewoond, en voor de rest zijn er tentoonstellings ruimten van gemaakt. Bij het naar huis rijden zijn we in de bouwmarkt gestopt en rondgewandeld, Zo’n assortiment vind je bij ons niet. Dan waren we vlakbij het hotel, en nu gaan we eten. Km. 1363.
Dag 3 1 september
We zijn vandaag na een lekker ontbijt terug naar Bad Doberhan gereden. Daar staat een gotische munster die ze aan het restaureren zijn. Een van de mooiste kerken aan de 0ostzee Het hoogaltaar stamt uit 1310. Onderweg nog in nen aldi gestopt. Het aanbod is wel iets minder dan bij ons, maar zij hebben dan weer dingen die ge bij ons niet ziet. Ge ziet hier veel Lidl en Aldi. In de grotere steden is het aanbod van supermarkten onbeperkt, zelfs Ikea. Ze zijn hier niet meer achter. Het is hier gelijk met het andere Duisland.
Na Rostock zijn we richting Ahrenshoop gereden. Daar was het mooi. 90% van de huizen hebben er rieten daken, tot zelfs de buskottekes toe. De huizen zijn huizen, en geen kruip-innekes, en de daken zijn heel mooi en verzorgd afgewerkt. We zijn daar nog gestopt om iets te eten, en daar hadden ze zoveel lekkere vers gerookte vissoorten. We zagen daar een heel chique hotel, naast het vervallen kurhaus, met de naam "Romantikhotel Namenlos " Op de computer gezien, maar niet voor onze portemonéé. Helemaal boven in Prerow was er een zeemans kerkje met rondom een heel oud kerkhof. We hebben er ook een autobus van Verhoeven gezien. Nu zijn we gestopt tegen Stralsund, en blijven hier 3 dagen. Morgen gaan we waarschijnlijk naar het eiland Rugen. Km. 1138
We zijn vandaag na een lekker ontbijt terug naar Bad Doberhan gereden. Daar staat een gotische munster die ze aan het restaureren zijn. Een van de mooiste kerken aan de 0ostzee Het hoogaltaar stamt uit 1310. Onderweg nog in nen aldi gestopt. Het aanbod is wel iets minder dan bij ons, maar zij hebben dan weer dingen die ge bij ons niet ziet. Ge ziet hier veel Lidl en Aldi. In de grotere steden is het aanbod van supermarkten onbeperkt, zelfs Ikea. Ze zijn hier niet meer achter. Het is hier gelijk met het andere Duisland.
Na Rostock zijn we richting Ahrenshoop gereden. Daar was het mooi. 90% van de huizen hebben er rieten daken, tot zelfs de buskottekes toe. De huizen zijn huizen, en geen kruip-innekes, en de daken zijn heel mooi en verzorgd afgewerkt. We zijn daar nog gestopt om iets te eten, en daar hadden ze zoveel lekkere vers gerookte vissoorten. We zagen daar een heel chique hotel, naast het vervallen kurhaus, met de naam "Romantikhotel Namenlos " Op de computer gezien, maar niet voor onze portemonéé. Helemaal boven in Prerow was er een zeemans kerkje met rondom een heel oud kerkhof. We hebben er ook een autobus van Verhoeven gezien. Nu zijn we gestopt tegen Stralsund, en blijven hier 3 dagen. Morgen gaan we waarschijnlijk naar het eiland Rugen. Km. 1138
Dag 2 31 augustus
We zijn opgestaan rond 8h. Het ontbijt was prima, met alles der op en der aan. Tot zelfs gerookte zalm. Dat krijg ik alleen maar thuis bij een goed vers broodje met goei boter. Om 9.30h. zijn we doorgereden richting Luneburger heide. Van de heide hebben we niks gezien. Ik denk dat dat nog uit de middeleeuwen stamt, maar nu wordt die grond bewerkt. Ze verkopen onderweg regelmatig “ heide kartoffelen “ We waren niet lang aan het rijden, zag ik op de kaart dat er in Adendorf een schifshebewerk was. In’t vlaams gezegd een scheepslift. Da is wel eens schoon om te zien, zeker als ge er vlakbij kunt staan. Dan zijn we in een langzame trek tot in Schwerin gereden. Daar hebben we een stop gedaan om naar het kasteel te gaan zien. Ze waren er wel onderhoudswerken aan het doen. Ze konden vroeger wel wat maken.Dab verder naar Wismar, daar hebben we de grote markt bezocht, daar waren mooie gebouwen . Er stond een vroeg 17e eeuws torentje dat de stad voorzag van water. We slapen in Nienhagen, hotel Nienhäger strand,bijna met ons voeten in de Oostzee. We zijn aan km.993
.
We zijn opgestaan rond 8h. Het ontbijt was prima, met alles der op en der aan. Tot zelfs gerookte zalm. Dat krijg ik alleen maar thuis bij een goed vers broodje met goei boter. Om 9.30h. zijn we doorgereden richting Luneburger heide. Van de heide hebben we niks gezien. Ik denk dat dat nog uit de middeleeuwen stamt, maar nu wordt die grond bewerkt. Ze verkopen onderweg regelmatig “ heide kartoffelen “ We waren niet lang aan het rijden, zag ik op de kaart dat er in Adendorf een schifshebewerk was. In’t vlaams gezegd een scheepslift. Da is wel eens schoon om te zien, zeker als ge er vlakbij kunt staan. Dan zijn we in een langzame trek tot in Schwerin gereden. Daar hebben we een stop gedaan om naar het kasteel te gaan zien. Ze waren er wel onderhoudswerken aan het doen. Ze konden vroeger wel wat maken.Dab verder naar Wismar, daar hebben we de grote markt bezocht, daar waren mooie gebouwen . Er stond een vroeg 17e eeuws torentje dat de stad voorzag van water. We slapen in Nienhagen, hotel Nienhäger strand,bijna met ons voeten in de Oostzee. We zijn aan km.993
.
Naar Oost-Duitsland
We vertrekken naar Oost – Duitsland op 30 augustus 2008 om 6.30h. Het is 14°, en het is al licht aan het worden. We programmeren de g p s , en volgen die zoals hij rijd. We rijden richting Antwerpen, en hebben daar niet bepaalt op gelet, omdat vroeger Maurice in Ranst opgehaald werd, en dat was ook richting Antwerpen. Maar na een tijdje reden wij al in Nederland, en toen begon onze euro te vallen, dat dit niet de weg was die onze papa altijd rijd
Wij waren richting Utrecht aan het rijden, en we moesten naar Venlo. Met een ommetje van 80 km, kwamen we dan in Venlo, en toen was het gekende weg. Op de autobaan was het heel rustig rijden, helemaal geen drukte zoals we in Duitsland gewoon zijn. Juist boven Hannover hebben we een beetje file gehad omdat er een ongeval gebeurd was, alleen wat blikschade. In Munster hebben we het museum vlug gevonden. Die waren ondergebracht in grote nieuwe lichte gebouwen. Daar stond wat bijeen hoor. Dan zijn we verder gereden naar Uelzen. Het bahnhof van Hundertwasser. Onderweg heb ik mij 2 X geprobeerd mij heet te stoken. Nee t’is niet wat jullie denken hoor. Maar ik zat in de auto, met een vergrootglas in mijn hand, en de zon die scheen er door, en dat begon te irriteren op mijn linker bil. Ik had al eens gekrabd , maar als ik na een tijdje daar weer zat met mijn vergrootglas, toen viel mijne euro. Vandaar dat ik mij aan het heet stoken was.Nu hebben we onderkomen gevonden in Bad Bevensen. Het heeft de ganse dag schoon en warm geweest
Wij waren richting Utrecht aan het rijden, en we moesten naar Venlo. Met een ommetje van 80 km, kwamen we dan in Venlo, en toen was het gekende weg. Op de autobaan was het heel rustig rijden, helemaal geen drukte zoals we in Duitsland gewoon zijn. Juist boven Hannover hebben we een beetje file gehad omdat er een ongeval gebeurd was, alleen wat blikschade. In Munster hebben we het museum vlug gevonden. Die waren ondergebracht in grote nieuwe lichte gebouwen. Daar stond wat bijeen hoor. Dan zijn we verder gereden naar Uelzen. Het bahnhof van Hundertwasser. Onderweg heb ik mij 2 X geprobeerd mij heet te stoken. Nee t’is niet wat jullie denken hoor. Maar ik zat in de auto, met een vergrootglas in mijn hand, en de zon die scheen er door, en dat begon te irriteren op mijn linker bil. Ik had al eens gekrabd , maar als ik na een tijdje daar weer zat met mijn vergrootglas, toen viel mijne euro. Vandaar dat ik mij aan het heet stoken was.Nu hebben we onderkomen gevonden in Bad Bevensen. Het heeft de ganse dag schoon en warm geweest
Abonneren op:
Posts (Atom)
